Vandaag bereikte ons het droeve bericht dat Jaap de Jonge is overleden. Jaap was al enige tijd ziek en hij wist dat iedere dag zijn laatste kon zijn. Hij benaderde dit realistisch en gebruikte zijn energie liever voor praktische klussen en samenzijn met zijn familie en vrienden. Jaap is een zeer gewaardeerd lid van ’t Trapstel. Hij zette zich vaak belangeloos in voor het organiseren van evenementen voor fietsclub. Als lid van de activiteitencommissie en eerder als bestuurslid stond hij altijd klaar om te helpen. Zelfs afgelopen voorjaar, toen hij nog herstellende was van een zware operatie, reed hij mee om door weer en wind de pijlen uit te zetten voor de tocht Rondom Stad. “Nait zoezn, moar doun”, zo herinneren wij ons Jaap.
Ook op de fiets was Jaap een betrouwbaar lid van het peloton. Bij de Mergelheuveland 2-daagse bijvoorbeeld, waar hij vaak naar toe ging. En de Amstel Gold Race, die hij samen met Jan Koster, Eppie Smit en Jan Poort altijd fietste.
Met het overlijden van Jaap verliezen zijn familie, zijn vrienden en de fietsclub een gouden kerel.
Wij vragen iedereen om het Gastenboek niet te gebruiken om berichten voor Jaap en zijn nabestaanden achter te laten. Indien daar behoefte aan is, kan dat onderaan deze pagina. Aanstaande zondag 5 januari organiseert het Trapstel een bijeenkomst bij Moeke Vaatstra (13.30 uur) om samen te zijn en stil te staan bij het leven van Jaap. Vooraf rijden we een fietstocht in lighttempo ter nagedachtenis. De start is om 10 uur in het Stadspark.
Gepubliceerd op: 31 december 2013 om 13:27 uur.23 Berichten
23 reacties
Jaap wat ga ik jou verschrikkelijk missen in het Trapstel peloton. Dat besef drong vandaag in al zijn hevigheid tot mij door tijdens de rit die we vandaag met elkaar hebben gereden.
Martijn op jouw fiets, Dennis ernaast, een strak blauwe lucht, op 5 januari nota bene, het was net alsof je er de hand in had (inclusief de lekke banden).
Door de enorme positieve wijze waarmee je tegen die kloten-ziekte hebt gestreden heb je me tot het laatst op het verkeerde been weten te zetten over hoe slecht het werkelijk met je ging. In de rolstoel wandelend door de natuur van het 5 mei bos achter je huis leek het als een vorm van ATB-en waar we nog wel even mee door zouden kunnen gaan. Vooral omdat het pilsje nadien in café Smits je nog zo goed smaakte. Typisch Jaap, kon afzien als geen ander. Bij monsterritten als de Mergelheuvelland, Amstel Gold, Ronde van Vlaanderen etc. kon je er altijd van op aan dat Jaap nooit krimp gaf. Als die al eens een keer kapot zat dan liet ie het zeker niet merken.
Deze zomer nog, tijdens je ziekte heb je me geholpen met klussen aan ons huis. En dan leer je elkaar ook op een andere manier kennen. Jaap wat was ik blij met je vakmanschap, ik dacht dat ik wel handig was maar jij was dus echt goed. Ieder zijn vak laten we maar zeggen.
Wat fijn dat je de geboorte van je vierde kleinkind nog mee hebt kunnen maken maar wat verschrikkelijk oneerlijk dat je er maar zo kort bij hebt mogen zijn.
Toen ik vanmiddag met Jan (Poort) en Tiemen de kroeg Moeke Vaatstra uitstapte om op de fiets naar huis te gaan keken we elkaar aan en drong het gevoel van gemis weer diep tot ons door. Normaal was het altijd zo dat wij aan deze kant van het kanaal richting Groningen gingen en Jaap over de brug de andere kant op.
Jaap is definitief de andere kant op gereden.
Greetje, Laura, Sharon, Dennis en Martijn en de kinderen ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd.
Jaap, ik zal je nooit vergeten.
Jaap wat ga ik jou verschrikkelijk missen in het Trapstel peloton. Dat besef drong vandaag in al zijn hevigheid tot mij door tijdens de rit die we vandaag met elkaar hebben gereden.
Martijn op jouw fiets, Dennis ernaast, een strak blauwe lucht, op 5 januari nota bene, het was net alsof je er de hand in had (inclusief de lekke banden).
Door de enorme positieve wijze waarmee je tegen die kloten-ziekte hebt gestreden heb je me tot het laatst op het verkeerde been weten te zetten over hoe slecht het werkelijk met je ging. In de rolstoel wandelend door de natuur van het 5 mei bos achter je huis leek het als een vorm van ATB-en waar we nog wel even mee door zouden kunnen gaan. Vooral omdat het pilsje nadien in café Smits je nog zo goed smaakte. Typisch Jaap, kon afzien als geen ander. Bij monsterritten als de Mergelheuvelland, Amstel Gold, Ronde van Vlaanderen etc. kon je er altijd van op aan dat Jaap nooit krimp gaf. Als die al eens een keer kapot zat dan liet ie het zeker niet merken.
Deze zomer nog, tijdens je ziekte, heb je me geholpen met klussen aan ons huis. En dan leer je elkaar ook op een andere manier kennen. Jaap wat was ik blij met je vakmanschap, ik dacht dat ik wel handig was maar jij was dus echt goed. Ieder zijn vak laten we maar zeggen.
Wat fijn dat je de geboorte van je vierde kleinkind nog mee hebt kunnen maken maar wat verschrikkelijk oneerlijk dat je er maar zo kort bij hebt mogen zijn.
Toen ik vanmiddag met Jan (Poort) en Tiemen de kroeg Moeke Vaatstra uitstapte om op de fiets naar huis te gaan keken we elkaar aan en drong het gevoel van gemis weer diep tot ons door. Normaal was het altijd zo dat wij aan deze kant van het kanaal richting Groningen gingen en Jaap over de brug de andere kant op.
Jaap is definitief de andere kant op gereden.
Greetje, Laura, Sharon, Dennis en Martijn en de kinderen ik wens jullie heel veel sterkte de komende tijd.
Jaap, ik zal je nooit vergeten.
Ik wou bij deze iedereen bedanken voor de mooie rit van vandaag, Japie zou trots op ons zijn geweest, 4 lekke banden en wat traantjes verder hebben we het gefixt, zoals Japie zou zeggen appeltje eitje. Bedankt voor vandaag en misschien in de toekomst fietsen Dennis en ik weer een keer mee.