Even voorstellen, mijn naam is Henk Roelfs, geboren in 1955, te Vledderveen (Stadskanaal).

Ik ben getrouwd en heb twee zonen. En… ik woon vlakbij het Stadspark.

 

In mijn prille jeugd lagen er nog overal wijken in de veenkoloniën. De kanalen en wijken werden gedempt en er was ruimte voor vrachtauto’s en grotere machines. De landbouwmechanisatie kwam op gang. Mijn ouders hadden een kleine boerderij. In de oogsttijd was het hard werken en iedereen moest meewerken. Dus ik werd op de trekker gezet om tussen de hooipakjes en stropakjes door te sturen. Mijn beentjes waren te kort om bij de pedalen te komen. Geen probleem ik liet me  half van de stoel afglijden om het koppelingspedaal in te trappen. Een groot gemak voor mijn vader en oom, ze hoefden de trekker en wagen niet meer zelf te verplaatsen. Die tufte mooi langzaam langs de pakjes. Het duurde ook niet lang of er gingen twee vingers omhoog, tweede versnelling. Nostalgie, als ik door de omgeving fiets en ik zie en ruik het pas gemaaide koren. Er ging natuurlijk wel eens iets kapot. Ik heb veel samen met mijn vader gesleuteld en gelast aan machines, trekkers, auto’s en alles wat maar gerepareerd en onderhouden moest worden. En hele verbouwingen aan de boerderij. Ik kom uit een groot gezin dus alle lekke fietsbanden waren meestal ook voor mij. Bijna vanzelfsprekend heb ik een technische opleiding gevolgd. Lts en mts (gedeeltelijk). Als oudste zoon moest ik ook in militaire dienst. Hierna heb ik een aantal jaren in een garage gewerkt.

 

In 1980 ben ik in bij de brandweer gaan werken en in Groningen wonen. Ik zit bij de beroepsbrandweer in stad. Een van de leuke kanten van de brandweer is dat sporten een onderdeel is van het oefenprogramma. Er is een sportinstructeur in dienst en we deden verschillende vormen van conditietraining, zoals spinning. En voetballen uiteraard, zowel in de zaal als op het veld. Ondanks twijfel bij de directie vanwege de vele blessures, werd er veel gevoetbald.  In al die jaren ben ik diverse keren geblesseerd geraakt door het voetballen. Mijn vrouw zag me al weer aankomen met tape, rekverband, mitella of gips. Vierendertig jaar lang ben ik brandweerman geweest. Enkele jaren geleden ben ik met FLO gegaan. Omdat ik er nog niet aan toe was om niets te doen ben ik al weer enkele jaren parttime buschauffeur bij Qbuzz.

 

En nu hoe ik bij racefietsen kwam. Het was ergens in 2009. Mijn zoon kreeg een racefiets in bruikleen van een buurman. Zodoende had ik ook de gelegenheid om dat eens langer uit te proberen. Een oude Koga-Miyata met een recht stuur en commandeurs op het frame. Hij was veel te groot voor mij en dat rechte stuur beviel me ook niet. Dat gaf me tintelingen in bovenarm en schouder. Ondanks die tintelingen sprak het fietsen me wel aan. Deze tintelingen had ik ook op de mtb-fiets met recht breed stuur al vernomen. Meermaals, bij verschillende gelegenheden. Ondanks enkele twijfels heb ik toch maar de gok genomen om een racefiets te kopen.

Ik heb bij een aantal race-fietszaken wat rondgekeken en proefritten gemaakt. Uiteindelijk kwam ik via marktplaat een mooie Ridley Excalibur tegen. De verkoper was hernieuwd begonnen met fietsen en kreeg opnieuw knieklachten dus de fiets moest weer weg. Een voormalige teamfiets van een Belgische amateurclub, designed by Hendrickx Fietsen. Mooi toch, Hendrik heten en dat staat op je frame.

De verkoper kwam ook nog aan met zijn nauwelijks gebruikte fietsschoenen, pasten precies. Nog een helm gekocht en ik was er klaar voor. En daar bleek direct het verschil van een racestuur en een recht stuur; ik heb nooit meer een tinteling of iets dergelijks gevoeld ook niet na 100 km of meer. In die tijd fietste ik alleen of met een fietsvriend.

 

Vier jaar geleden werkte  mijn zoon in Genève. Toen we daar als gezin op bezoek gingen wilde ik mijn fiets meenemen. Om een bergverzet op de Ridley te krijgen moest vrijwel het hele schakelsysteem aangepast worden. Het is niet erg economisch om van een gebruikte fiets alles te vervangen. Toen heb ik de fiets ingeruild voor een Trek Domane met compact en 11/32. Daarmee heb ik in de Jura gefietst. Een leuke ervaring. En zeer recent heb ik een nieuwe fiets gekocht. Een Bianchi Infinito CV.

Ik heb een technische opleiding en achtergrond en doe veel onderhoud in en om huis zelf. Ook aan de racefiets. ik heb er de basisgereedschappen voor en heb zelf een reparatiestandaard gemaakt. Mijn racefiets is (bijna altijd) schoon en de ketting gesmeerd.

 

Het Trapstel,

Toen ik bij de brandweer stopte viel een deel van mijn sporten weg. Daarom voetbal ik nu een beetje bij een veteranen clubje. Jong, oud, man, vrouw, iedereen mag meedoen. En ik ben aan spinning gaan doen. Met een deel van de  spinninggroep  fietsen we ’s zomers. Dit tempo ligt echter niet erg hoog.

Om iets meer intensiviteit en structuur aan het fietsen te geven heb ik mee aangemeld bij het Trapstel. Hier gaat het vaak een stuk sneller. Hier moet ik soms mijn best doen om méé te komen. Mijn voordeel is dat ik licht ben, even een klein verzetje en dan kan ik na een bocht meestal wel weer snel aanklampen. Tecklenburg was ook een leuke dag. Gezellig om zo met een groep te fietsen en pauze te houden. Ik fiets meestal met de light-groep. Maar af en toe flink tempo en inspanning is ook wel lekker.

 

Dat ik me bij Het Trapstel heb aangemeld was een goed idee. Er is altijd gelegenheid om te fietsen en het is er gezellig met vaak wisselende mensen. Sinds ik bij het Trapstel fiets heb ik veel mooi fietsroutes in onze omgeving gezien. En dit kruist dan opeens weer de busroutes die ik met Qbuzz rijdt. Ik hoop nog vele kilometers met jullie te mogen fietsen.

 

En verder nog: ik las een keer op een website iets over lekke banden. Ik was zo vrij om naar de beheerster van de website een mailtje te sturen met aanvullende tips  om het gemakkelijker te maken om de buitenband weer op de velg te leggen. Ik kreeg een bedankje terug en de mededeling dat ze mijn tips compleet op de site had geplaatst. Zo had ik het niet helemaal bedoeld. Dus voor instructie buitenband monteren, ga naar:   zijwielrent.nl   techniek, lekke band van je racefiets wisselen: stap voor stap.

 

Tot ziens, Henk.

Gepubliceerd op: 1 januari 2019 om 7:00 uur.
3 Berichten