Wat een verhaal, Herman. En dan is het ook nog allemaal (echt) gebeurd in de afgelopen 3 dagen. Inderdaad genieten van elkaar en de goed verzorgde rustplaats tussendoor en de routes!
Als kleine kanttekening, ik ben ook nog aangemoedigd door minder vervelende wandelaars, vlak onder de top. “Du bist gleich da! Schaffe es!”
Voor de rest mij ook verbaasd over de rare acties van de wandelaars, terwijl ik mijn passeren toch altijd meldde. En pot-jan-dorie nog moeten inhouden in de klim, voor die trein, dat deed pijn!
Voor mij de eerste keer een serieuze beklimming en dus extra gespannen deze dag. De Brocken viel redelijk mee, maar wat daarna kwam zou slechter vallen. De groep die als eerste de Brocken aandeed had een beetje miezerweer en een korte droge, maar koude stop bovenop. Er was weinig uitzicht, dus geen reden om langer te blijven. De afdaling werd dan ook snel weer ingezet, om beneden in het dorp te lunchen. En wat daar allemaal op tafel verscheen. Sommigen hadden een tafel voor zichzelf nodig, tot verbazing van het bedienend (zo afentoe iig, of niet Marco?) personeel. De zon scheen waterig buiten, maar toen we wilden vertrekken braken de wolken open, die voor de zon schoven. Snel weer terug naar binnen en wachten.
Het werd snel redelijk droog, dus gelijk maar weer verder. We moesten nog naar het hotel, voor de BBQ. Geen keus mogelijk, voor 20.30u of anders op een hout(skoolt)je bijten. Alleen als je dan verkeerd rijd en lekker door gaat, dan moet je ook weer extra terug. Het afdalen ging zo lekker, maar de rekening die we daarvoor kregen…
De conclusie was, teveel zuidelijk gereden, 20km extra fietsen. Het bleef even vlak, we gingen op lekker tempo en vol goede moed naar het eindpunt. Eigenlijk wist iedereen wel wat zou komen, maar toen het zich aandiende moest iedereen de laatste restjes energie aanspreken. Om de bocht bij de Wäschegrund staan Jan, Tim en Jaap stil. Er al doorheen? Nee, Jan heeft pech met de fiets. Derailleur en achterpad verbogen en dus einde oefening. Gelukkig hulp van aardige bewoners, zodat we Jan niet aan de elementen over hoeven laten. De rest moest verder, sommigen waarschijnlijk stiekem overwegend om zich ook te laten ophalen. Tim vraagt nog of de verdere reis lekker vlak zal zijn. Hij kreeg niet het gewenste antwoord: “Sankt Andreasberg auf und nieder und noch etwas…”
Iedereen zat er inmiddels wel doorheen, de laatste energierepen en slokken water werden opgemaakt. Toen we op 6km vanaf het eind de BBQ al roken, wisten we dat we er bijna waren. En we hebben het allemaal ook gehaald, de een met minder tandvlees over dan de andere.
Op de laatste dag nog even zelf een rondje gedaan achter de stoottroepen aan. Fietsen in de heuvels en vechten om je ontbijt bij je te houden ging niet optimaal samen.
Iedereen, en in het bijzonder de AC, bedankt!
Heerlijk weekend gehad.
