Het is voor mij een van de redenen niet meer mee te doen aan massale tochten. Je hebt niet in de grip wie er met je groep mee rijdt en hoe de andere deelnemers zich gedragen die bij je in de buurt fietsen. Ik ben gisteren individueel een rit gaan fietsen. Koos bewust voor Drenthe ivm. de wind. Mijn topografische kennis van Drenthe is nogal beperkt, ik heb nu nog altijd geen idee waar Valthe ligt. Maar blijkbaar kwam ik enkele keren tegen het verkeer in op de route van VGV. Al heel snel begreep ik dat een deel van de weggebruikers groepen wielrenners beschouwt als een stel idioten. Razend (want zij hadden wind mee) kwamen er groepen uit bochten gevlogen, waaierend over de hele breedte van de weg. Het leken af en toe wel een stel van die losgeslagen stieren uit Pamplona. Ik heb mijn strategie maar aangepast. Zodra ik in een van de vergezichten wielrenners zag nam ik, waar mogelijk, snel een alternatieve weg.

Een groep had een man met een fluitje bij zich , die floot voor tegenliggers en dan schoof de boel in elkaar. Ik vond het vooral grappig en heb enige tijd zitten denken wie bij onze club de fluit zou moeten hanteren. Het zou wel weer mooi aansluiten bij de verhalen over spoorboekjes, perrons en rode trapstel treinen.

Ik kwam 1 trapsteller tegen, geen Idee wie het was. Hij reed netjes in het wiel, hoefde niet terruggefloten…