Het is vrijdag ochtend 17 juni en Herwig en ik rijden van Kvamfjellet waar we hebben overnacht terug naar Kvam waar ik de laatste avond voor de tocht in een hut logeer op de camping naast de startplaats. Tegen 10 uur nemen we afscheid en rijdt Herwig naar Otta waar hij samen met Derek de trein neemt naar Trondheim. Er is niet veel te beleven in Kvam en de camping blijft lange tijd angstvallig stil terwijl er toch een kleine honderd rijders vanuit Kvam gaan rijden. Ik dood de tijd met eten, het checken van het weerbericht van diverse plaatsen op de route, Sudoko’s en nog maar eens checken of de Garmin echt stuk is, misschien als ik hem nog een keer uit en aan zet doet ‘ie het weer. Nee hoor, dat wordt rijden op gevoel morgen. s Avonds ga ik eten in het Motell naast de startplek en tref daar een aantal fietsers en gedurende het eten komen er nog steeds auto’s met fietsers aan. Ook terug op de camping blijken opeens bijna alle hutjes bezet, een groep Noorse mannen die elkaar allemaal kennen beginnen de fietsen klaar te maken. Ik maak wat contact maar geen concrete afspraken om samen te rijden. ik probeer op tijd te gaan slapen maar kan moeilijk de slaap vatten. De volgende ochtend sta ik niet helemaal uitgerust op, duw ontbijt naar binnen en begeef me naar de startplaats. Nog even een kop koffie en dan starten. Mijn officiele starttijd is 8.10 maar ik besluit achter aan te sluiten bij de groep van 8 uur in de hoop wat aansluiting te vinden. Een grote groep dames met shirtjes Girlpower staat voorop. Het startschot klinkt en weg gaan we. De dames blijken een (semi?) professionele club want ze gaan er met een rotvaart vandoor, ook de andere deelnemers zijn supersnel weg, ik ben toch meer een diesel en aansluiten is dan ook totaal geen optie. Een geel jasje blijft op een vaste afstand en is mijn baken voor de route aangezien de Garmin het niet doet. Het bordje op de E6 geeft aan dat Oslo 271km is.. waar ben ik aan begonnen. Bij de eerste grote kruising zie ik dat de route toch gepijld is dus gelukkig hoef ik niet de maps.me met de route te openen op de telefoon. Ik besluit dat ik mijn eigen rit moet rijden met mijn eigen tempo en spirit. Op een briefje heb ik alle afstanden gezet van de stops 44 km, 120km, 172 km, 207km, 244 km en dan de eindstreep op 279km. Ik besluit bij elke stop even wat te eten en te drinken. Om 12.09 uur ben ik op de stopplaats van 120 km inclusief mijn korte stop op 44 km, het gaat fantastisch! Ik eet brood en drink energie drank en voel me super. De weg naar de volgende stop krijg ik een dip, mijn buik klotst van de energiedrank en ik voel me licht worden in mijn hoofd, het bordje van “5 km stopplaats” blijft langer weg dan verwacht terwijl ik voor mijn gevoel goed tempo houd. Ik word ingehaald door een jongen en meid die in de buurt blijven en samen met hun bereik ik de stopplaats van 172 km. Water dat is wat ik wil, ik vul ook 1 bidon met alleen water. Brood krijg ik niet meer weg, maar ja ik moet toch eten.. Even naar toilet, daar word je niet echt beter van met zulke plee’s zonder afvoer en wat “blauw spul” over de berg van al je voorgangers…. Ik zet me over mijn aversie van bananen heen en eet twee stukken banaan en ga nog even zitten. Ik begin me weer beter te voelen. Mijn mederijders zijn alweer vertrokken. Ik stap ook weer op en bij elke volgende stop zie ik dezelfde mensen terug. Bij 207 km stuur ik snel een sms naar Herwig dat het goed gaat. Bij de 244 km stop is het nog maar ongeveer 40 km! Het einde is in zicht. Zoals geschreven door de andere rijders zijn er vlak voor Oslo nog een paar vervelende hellingen. Vooral de klim op de E6 waarbij auto’s met meer dan 120 km/hr je voorbijrazen lijkt het alsof je stil staat. Boven op deze helling pak ik het enige gelletje wat ik bij me had, Herwig had die mij gegeven voor als ik er doorheen zat, ik wist niet precies hoe ver het nog was en dacht, als er nu nog zoiets komt… Vlak na dit moment zie ik een bordje 10 km en de laatste km’s raas ik door naar de eindstreep. Bij binnenkomst zie ik dat mijn totale tijd inclusief stops 11 uur is geworden en ben ik super trots, Wat een geweldige ervaring, mooi tocht en prachtige afsluiting van 2 weken fietsvakantie in Noorwegen.