Jan van Wolferen heeft een direct lijntje met de goden en zeer zeker met Pluvius.
De timing om bij de classic voor briljant prutweer te zorgen is vlekkeloos. Op het moment dat het gisteren met bakken uit de lucht kwam kun je nu heerlijk in het zonnetje zitten.
Hier kun je niet anders dan grote bewondering voor hebben; bedankt Jan!
De tocht zelf was er een om te herinneren, wat een mooie route. Onderweg heb ik vaak gedacht waarom niet vaker deze kant op?
Het uitspreken was wat moeilijker omdat ik alle aandacht nodig had om niet van weer een klinkerweg af te trillen. De tijd is echt stil blijven staan bij onze neder-buren.
Asfalt? Wat is dat? Wat is er mis met klinkers, keien, en nog eens klinkers. Ja, niks eigenlijk.
Met dit soort gedachten roep je natuurlijk ook meteen het onheil over je af, want toen er een korte strook asfalt lag ging het in een bocht meteen mis.
Op kop reed ik als eerste door de bocht en meteen hoorde ik het wapengekletter van fietsen die tegen het asfalt slaan, meteen daarop gevolgd door krachttermen van de onfortuinlijken.
We telden 3 slachtoffers: Arno, Anne Jan en Herman. Gelukkig bleek het erg mee te vallen en bleef de schade beperkt tot schaafplekken en wat kneuzingen. De heren zullen zich vandaag wat strammer dan normaal voelen waarschijnlijk. Na deze schuiver vervolgend wij onze weg. De weg was lang, de weg was krom, en waar blijft potverdrie die koffie met appelgebak Met 70km op de teller waren wij er heilig van overtuigd de koffiestop te hebben gemist. Maar even stoppen en een telefoontje naar de organisatie. Ja, groep drie hier. We staan net buiten Eext met 70km op de teller en hebben zin aan koffie. Waar zijn jullie? Eext zei je? Ja, Eext! Ok, nou rij door het tunneltje, linksaf en daarna rechtsaf de weg oversteken. Dan ben je er!
En verdorie nog geen 200 meter verder waren we er. Door een flinke hoosbui werden we bijna letterlijk naar binnen geblazen. Koffie en gebak bij de Baldwin Hoeve!
Gezelligheid troef! Heerlijke koffie en voortreffelijk appelgebak. Hoe JvW aan dit adres is gekomen is mij een raadsel, maar laat hem maar schuiven.
Na de pauze was besloten de groepsindeling los te laten en mochten de teugels los; heavy, medium, light, ultra light, etc.. In de medium groep werd de route gevolgd en ging het gas er op. De straffe wind tegen blies mij i.i.g. richting De Groeve alle kracht uit de benen. Gelukkig kon ik later met hulp van Sebastian weer de aansluiting vinden en reden we toch als een groep de stad binnen. Nog even de rondvraag maar die was eigenlijk niet nodig. Iedereen was meer dan tevreden!

Bedankt Jan voor deze mooi dag! En iedereen die mee heeft gereden ook bedankt voor de gezelligheid!