Ekko heeft gelijk. Waarom doe ik het? Vrijheid. Anyway, het laatste stuk…

Na heerlijk te hebben geslapen en na het halve ontbijtbuffet bij van der Valk te hebben  leeggegeten vertrek ik richting Leuven. De linker onderarm en linker knie protesteren wat, maar verder gelukkig geen last. Het is windkracht 4 pal tegen maar gelukkig wel droog. De wind fluit vrolijk door mijn schijfremmen en het jasje kan uit. De straps ben ik vergeten, en dus knoop in de mouwen maar om het tasje achterop. Niet ideaal. In Baarle Nassau fiets ik via Belgie, Nederland, Belgie, en Nederland naar België. Dan wordt het keurige asfalt pad ineens zandpad. Maar goed, toch maar ingefietst; hoe lang kan dat nou wel niet helemaal duren…heel lang dus. Het pad wordt modderiger en het begint te regenen. Nog 80 km of zo. Over een uur dus nog 55km. Dat klink al een stuk beter. Dan begint de klinkerweg naar Herentals waar ik uitgebreid aan de croque monsieur en croque madam ga in de hoop dat de regen zal stoppen. Helaas, ik moet ook het laatste stuk door de regen en kom nat aan in het hotel in Leuven. Gelukkig zijn mijn collega’s zo aardig geweest om mijn grotemensenkleren mee te nemen.

Nadat de workshops gegeven zijn, fiets ik langs de bordjes Glabbeek, Kiezelgem, Bekkenvoort, Webbekom richting Diest. Er zit veel modder op de fiets, de ketting piept en vertoont roestplekjes. Gelukkig heb ik een beetje olie bij me en een oud t shirt. De jas is niet echt lekker stabiel achterop geknoopt en als ik vlak voor Diest een Trek dealer zie, besluit ik het te gaan oplossen. Achter de toonbank staat een wat oudere man die waarschijnlijk in de jaren 70 is gestopt met koersen maar niet ook direct is gestopt met koolhydraten stapelen. Zijn vrouw help mij: “we hebben achter nog wel wat om het op te binden”. Heerlijk is dat, zo’n zaak waar ze altijd “achter” nog wel wat hebben liggen waarmee je geholpen bent. Ze komt terug met een prachtig gloednieuw toeclip riempje. Maagdelijk licht leer met zo’n gekarteld ijzeren wieltje dat losslippen tegen gaat. Helaas is het te kort en moet ik een ouderwetse spin kopen. Ze helpt me nog even de jas opbinden en volgens mij wil ze bijna zaggen “doe je wel voorzichtig?”. Ik ga naar Diest, overnacht en ga dan verder richting Eindhoven.

Langs het Kanaal Dessel Kwaadmechelen loopt een prachtig jaagpad met strak asfalt. Midden op het pad zitten tientalle ganzen. Blijkbaar is het seizoen nog niet geopend. Op het smalle pad wurm ik me tussen een grote groep scholieren door met gele hesjes en helmen op. Het is een groot contrast met de vele bloothoofdige Belgische wielrenners die ik tegenkom. In Nederland gooi ik het gechloorde Belgische water uit de bidons en tank ik fris hollands water. Voordat ik het weet ben ik in Eindhoven. Dilemma. Vanavond heb ik eigenlijk een leuk feestje in Groningen. Linksaf verder fietsen, of rechtsaf de trein. Het wordt de trein.