Ondanks de vroege uitstap toch wel genoten van een ronde die ik helaas moest inkorten. Wat het was weet ik nog steeds niet. Light Plus was in ieder geval iets te zwaar met vooral (vond ik) een stevige wind ( nog steeds niet mijn vriend Luuk). Het tempo werd aangepast, ik werd keurig uit de wind gehouden. Maar op een gegeven moment zat ik er helemaal door. Werd licht in mijn hoofd en mijn lichaam schreeuwde stop. Inderdaad bij Zuidhorn aangegeven dat ik er zo erg door zat dat verder fietsen geen zin had voor mij en niet leuk was voor de groep. Ik voelde mij dus het anker van de groep en dan is het stoppen. Vanaf Zuidhorn naar Peize met constant de wind in de rug ging het nog redelijk, maar toch knalde mijn snelheidsgemiddelde naar beneden. Eerst niet aan toegeven, maar het liep echt niet meer. Heb de hele zondag een hondsmoe en naar gevoel in mijn lijf gehad en een watterig (is dit Nederlands) gevoel in mijn hoofd gehad. Hoop een volgende keer toch met jullie aan te schuiven voor de appelgebak. Dank allen voor jullie geduld en zorg.