Op deze eerste augustus vertrok ook nog een andere trein dan light van het perron Kardinge, om klokslag 19.07u vertrokken wij. Geen melding van de vertraging. Wij zijnde AJ, Wilma, Achmed, Jan Willem, Sebastiaan, Victor, Albert en mijn eigen persoon. We openden met de poging om light te ontwijken, maar we kwamen ze snel weer tegen. Hoffelijk als zij waren stopten zij om ons te laten passeren, onder het mom van ‘nog wat aan de fiets prutsen’. Zoals de stoptrein even moet wachten op de intercity. Al snel op weg door Thesinge ging het richting het noorden, om Noordpolderzijl weer eens te vereren met een bezoekje. Voor mij weer even geleden, dus een prima plan. Er werd een stevig, maar lekker tempo gedraaid met de wind schuin van voren.
Op het bordje van Boerdam opende AJ de sprint, om geen navolging te krijgen. Daar viel helemaal geen eer en ook maar een punt te behalen, dat was wel duidelijk. Bij Middelstum werden de benen even warm gereden voor wat komen ging. Nog een aardig stukje tegen de wind in door Kantens en Usquert. Daarna werd de snelheid al opgeschroefd, omdat we wel om 20.00u op NPZ moesten zijn, dat was duidelijk. De vertraging moest wel bijgetrokken worden. De snelheid van de trein werd nog meer opgevoerd, koppelingen naar wagonnetjes braken. Kwamen weer even bij elkaar, er werd gekeken, wie gaat de kar trekken? Nog een flinke versnelling aan het eind, maar alle wagonnetjes kwamen aan op de tussenstop. In minder dan 1,5u stonden we te genieten van het uitzicht over de zee. Jammer genoeg niet zo stil als het kan zijn.

De terugweg werd snel ingezet, veel tijd was er niet over voordat het weer donker zo worden. Kennelijk wel tijd genoeg om nog even iets meer west te gaan richting Pieterburen. Nog stilstaan met een lekke band, nooit leuk, maar op zo’n avond al helemaal niet. Gelukkig binnen 10 minuten gelapt en weer op weg. Een poging van mij om Winsum te vermijden vond geen gehoor. Dat altijd zo pittoreske Winsum. Dat gaf mij de kracht om weer het tempo erin te brengen richting de stad. Ik bedacht me dat ik ook geen achterlicht mee had, dus als het even kon lekker doorfietsen en geen pech meer. In de schemer rondrijden zo vind ik nooit een goed idee. Een laatste versnelling op de muur van Oostum aan, niet begrepen goede gebaren en lekker uitrollen, gewoon omdat het kan. Bij de rondvraag allemaal blije gezichten, voor zover ik kon zien. Het was een heerlijke avond fietsen, zo op de woensdag.