Je bent mooi klaar met zulke maten die je steeds weer zo gek krijgen om aan een avontuur als de elfstedentocht in de winter te beginnen. “Waarom wil ik dit,” begon ik mij na de lunch in Harlingen af te vragen. In Stiens, bij de ijs- annex kaatsclub (vast ook heel gezellig, maar wat een slechte erwtensoep…) zei ik dat ik er goed doorheen zat. Nu was de gemiddelde leeftijd van het stel best hoog, zeker 50+ met in ieder geval vier 60-plussers en daar hoor ik nog net niet bij. “Ik zit er doorheen,” zei ik dus. “Hoe bedoel je, waar doorheen,” was het antwoord. Op veel begrip hoefde ik niet te rekenen, dat bleek.
En toen, als afmakertje, zegt de ene zestigplusser tegen de andere: “Hij is nog geen zestig, is nog niet genoeg uitgehard.”
Daar sta je dan, uitgepierd in Friesland, met nog ‘maar’ 50 km te gaan. Maar daarna ging het eigenlijk wel weer, qua er doorheen zitten. Eigenlijk lukt afzien mij best aardig. En wat is afzien nog, na Maarten van der Weijden…
Over precies vier maanden, dan kan ik het ook zonder moeite. Als ik de oude mannen mag geloven.