Het zwarte goud der aarde werd met krachtige scheppende bewegingen in de brandkamer gegooid. De temperatuur liep hoog op. Vervaarlijk begon het monster te bewegen, hissende en sissende geluiden waren hoorbaar en aan alle kanten spoot stoom uit de buik van het monster. De menner keek met een bezweet gezicht vooruit en gooide met speels gemak nogmaals een grote hopen kolen op het vuur. Als je lang genoeg diep in zijn ogen keek kon je zie dat ook daar een vuurtje brande. Hij was het die dit beest bedwong en kon laten stomen en koken wanneer hij dat wilde. Volledig in controle. Zijn naam? Stoker!

Ik vind bijna alle bestemmingen goed maar de Eifel heeft mijn voorkeur.