De Trapstel Classic.
De club is al op respectabele leeftijd en net als bij ons mensen en vooral ook fietsers ontstaan er zo daar de loop van het leven ingesleten gewoonten. Waarom is niet altijd duidelijk maar het maakt je wel tot wat je bent. Voor de club gaat dat uiteraard ook op. De snerttocht, bierbokaal, oliebollentocht en natuurlijk de clubclassic. Wanneer ze zijn ontstaan en wie de initiatiefnemer was is in de vergetelheid geraakt maar ze vormen wel de club.
Uit de overlevering is bekend dat de clubclassic een jaar of 10 geleden als idee is opgepakt. Luuk schijnt de eerste organisator te zijn geweest, GJ volgde en een traditie is geboren. Elk jaar organiseert een lid een tochtje door de provincie met onderweg koffie met al dan niet zelfgebakken appeltaart. Er is zelfs een appeltaartbrigade. Als dank mag hij/zij de organisator voor het volgende jaar aanwijzen. Het tempo is doorgaans rustig want het gaat vooral om de gezelligheid.
Waar hebben we zoal gezeten de afgelopen jaren?
2011 Geert Jan. Terug naar geboortegrond van familie ergens in Oost Groningen
2012 Ronald. Koffie bij de ezels in Uithuizen
2013 Joke. In de stromende regen terug naar het dorp van haar jeugd
2014 Jeroen. Ballon d’Oostum
2015 Jean Paul. Picknicken op blote voeten ergens vlak over de grens in Friesland
2016 Jan v.W. Voorliefde voor kinderkoppen en kasseien in Drenthe
2017 Jan C. Koffie in de Bajes
2018 Alie en Jannie. Langs het water naar Friesland
2019 Michiel . Geschiedenis rond grafheuvels in Drenthe
2020 Wilma. Geschiedenis rond de verdwenen loop van de Fivel
Corona heeft gevolgen voor het samen fietsen op zondag en woensdag en staat door overheidsmaatregelen op een laag pitje. Het verlangen naar het oude normaal wordt met de dag groter, en de herinneringen aan de classics steeds groter.
Gelukkig is het met de classic net als met foto’s , we hebben ze nog. De routes zijn er allemaal nog voor zover niet verreden in het pre-digitale fietstijdperk. Nu kun je ze allemaal nog eens over doen: https://www.komoot.nl/collection/1107154/-clubclassic
En voor het terug beleven van de illustere tochten (of je er nu bij was of niet) hieronder nog de ritverslagen tot 2015.
De Classic van 2015, verslag van Ronald:
De opkomst was vanmorgen in het park groter dan de opgavelijst. Luuk was er om de boel uit te zwaaien en ging de verjaardag van dochterlief vieren. 2 Sebastiaan’s, 2 Rob’s, 2 Jannen (van W en een adspirantlid, Jan Duut), Almar Marten, Mathieu, Michiel, Erik, Chris, MarcoW, JW, Pieter, PeterH, Eddy, Wilma,Gerda, Christine (nieuw, gaat lid worden), Annie, Roelof, Joke, Lien, Mariel, Herman, Kees, Christiaan, Dennis, Fred, Herwig, Jaap, Arnout, Ben (kwam eens kijken en viel met de neus in de boter), Tim, Thijs, Ferry, Anne en ik (iemand vergeten?) vertrokken voor de Blotevoetentocht van JP. Groepsgewijs in light tempo ging het westelijk, maar waarheen precies wisten we niet. Ja, waarschijnlijk iets met blote voeten.
Voor mij was het mijn eerste rit na mijn vakantie en het is altijd leuk om iedereen weer te zien, wat ook een beetje de bedoeling van de Classic is: bijpraten na de zomer. De route was mooi, het weer wat aan de grijze kant, maar wie geeft erom.
Het laatste stuk voor de appeltaart was een zandpad. Klunend reden we naar de koffie, waar JP hulp had geregeld van Jacqueline en haar dochter Nora. Zij zorgden dat iedereen van taart werd voorzien.
Na de groepsfoto ging het terug naar Stad. Voor de pauze had ik al een onbekend paadje gespot: het Nuismerpad. Nu ging het rond Marum een stuk over een schelpenpad. Dat is een van de leuke dingen van de Classic: je komt nog es ergens waar je anders nooit komt. het schelpenpad leverde wel wat lekke bandjes op, maar dat werd probleemloos opgelost.
Hoe dan ook: ik heb genoten.
De Classic van 2016, verslag van Tiemen:
Jan van Wolferen heeft een direct lijntje met de goden en zeer zeker met Pluvius. De timing om bij de classic voor briljant prutweer te zorgen is vlekkeloos. Op het moment dat het gisteren met bakken uit de lucht kwam kun je nu heerlijk in het zonnetje zitten. Hier kun je niet anders dan grote bewondering voor hebben; bedankt Jan!
De tocht zelf was er een om te herinneren, wat een mooie route. Onderweg heb ik vaak gedacht waarom niet vaker deze kant op? Het uitspreken was wat moeilijker omdat ik alle aandacht nodig had om niet van weer een klinkerweg af te trillen. De tijd is echt stil blijven staan bij onze neder-buren.
Asfalt? Wat is dat? Wat is er mis met klinkers, keien, en nog eens klinkers. Ja, niks eigenlijk.
Met dit soort gedachten roep je natuurlijk ook meteen het onheil over je af, want toen er een korte strook asfalt lag ging het in een bocht meteen mis. Op kop reed ik als eerste door de bocht en meteen hoorde ik het wapengekletter van fietsen die tegen het asfalt slaan, meteen daarop gevolgd door krachttermen van de onfortuinlijken.
We telden 3 slachtoffers: Arno, Anne Jan en Herman. Gelukkig bleek het erg mee te vallen en bleef de schade beperkt tot schaafplekken en wat kneuzingen. De heren zullen zich vandaag wat strammer dan normaal voelen waarschijnlijk. Na deze schuiver vervolgend wij onze weg. De weg was lang, de weg was krom, en waar blijft potverdrie die koffie met appelgebak Met 70km op de teller waren wij er heilig van overtuigd de koffiestop te hebben gemist. Maar even stoppen en een telefoontje naar de organisatie. Ja, groep drie hier. We staan net buiten Eext met 70km op de teller en hebben zin aan koffie. Waar zijn jullie? Eext zei je? Ja, Eext! Ok, nou rij door het tunneltje, linksaf en daarna rechtsaf de weg oversteken. Dan ben je er!
En verdorie nog geen 200 meter verder waren we er. Door een flinke hoosbui werden we bijna letterlijk naar binnen geblazen. Koffie en gebak bij de Baldwin Hoeve! Gezelligheid troef! Heerlijke koffie en voortreffelijk appelgebak. Hoe JvW aan dit adres is gekomen is mij een raadsel, maar laat hem maar schuiven.
Na de pauze was besloten de groepsindeling los te laten en mochten de teugels los; heavy, medium, light, ultra light, etc.. In de medium groep werd de route gevolgd en ging het gas er op. De straffe wind tegen blies mij i.i.g. richting De Groeve alle kracht uit de benen. Gelukkig kon ik later met hulp van Sebastian weer de aansluiting vinden en reden we toch als een groep de stad binnen. Nog even de rondvraag maar die was eigenlijk niet nodig. Iedereen was meer dan tevreden!
Bedankt Jan voor deze mooi dag! En iedereen die mee heeft gereden ook bedankt voor de gezelligheid!
De Classic van 2017, verslag van Jan C:
Na een onstuimige week, gisteren de rust van een zondag. Een goede opkomst in het park, waar zelfs de Chinees de deur open had staan. De vuile was hing buiten, zag ik later. Na een kritische noot over dat het na 9.00u was, werd de tocht gestart. Voor mij al bekend terrein en ook de waar de rust gepakt kon worden. De laatste groep reed gelijk al verkeerd in het park en kregen ook de eerste lekke band. Iets met laatsten zullen de eerste zijn?
Zelf besloot ik om die groep te waarschuwen en de aansluiting bij de andere groepen te zoeken en door te geven dat de groep al een achterstand had. Zelf nog even omgedraaid om te kijken of ze ook het juiste spoor hadden gevonden. Daarbij kwam ik nog een trappend stel tegen, Herwig en Diana op de tandem. Wachtend voor een open brug even kort gepraat. Vergeten dat de classic vandaag was. Ze gingen verder hun eigen koers. Na telefonisch contact met de achterste groep snel de achtervolging ingezet op de koplopers. Helemaal alleen, dat wel, maar ook in mijn element in de achtervolging. Het moest zo zijn vandaag. Toch alle groepen voor de pauzeplaats nog gezien, want het was echt lekkebandentijd. Zo was iedereen op de hoogte van hoe het achter hun gesteld was. De laatste lekke band was echt op 1km van de rustplaats. Dat kon dus ook wel met wat minder druk en uitrollen.
Zo kwam ik dan toch, geheel onverwachts, als eerste bij de Tuinen van Weldadigheid aan. Zonder veer in eigen achterwerk te willen steken, maar wat was het een leuke plek. In de zon, in Veenhuizen en in de prachtige natuur. Boven verwachting mooie locatie, zelfs nog met de slingers en andere versieringen. Dat het eigenlijk niet voor ons was bedoeld, mocht de pret niet drukken. We werden welkom geheten door Lambert en Jolanda en snel voorzien van koffie. De andere groepen arriveerden al snel en kon de appeltaart opgediend worden. Daar waren al enkele Trapstellers een zaterdag zoet mee geweest. En het mocht er wezen, een mooie variatie aan appelgebak. Voor de een bij het eerste bakje, de ander al toe aan de tweede.
Na dit alles weer op pad richting huis of de 4mijl kijken. De terugweg was veilig gehouden, gezien er wat (rode) stieren over de wegen rond raasden in de omgeving van Roden. Het tempo zat er al snel aardig in, ondanks dat we tegen de wind in draaiden. Voor de een wat prettiger dan de ander. Soms werden de groepen even een geheel, om daarna weer uit elkaar te vallen. Of we echt nog in de zelfde formatie in het Stadspark kwamen, weet ik niet. Maakt dat heel veel uit? Ik denk het niet. Daar heb ik nog een applaus in ontvangst mogen nemen, alsof de rest van de dag al niet ongemakkelijk genoeg was
Ik weet niet hoe het met jullie zit, maar ik heb mij erg goed vermaakt gisteren. Erg leuk dat jullie er (door wel misverstand dan ook ) ook bij waren en de verrassing over jullie heen hebben laten komen. Als ik het zo zag, dan waren er genoeg blije gezichten. Maar ik kan het mis hebben.
Rest mij nog de AC te bedanken voor het alles in goede banen te leiden. Ook Joke, Michiel en Pauline (Wie is dat? Dat was die ene vrouw die je kennelijk niet kende) erg bedankt voor hun moeite van het bakken van appelgebak. Lambert en Jolanda, als jullie dit lezen, nogmaals bedankt voor jullie gastvrijheid!
De Classic van 2018, verslag van Mathieu:
Na weken voorbereiding door Jannie en Alie was het vandaag dan eindelijk zover. De opkomst was met 26 man/vrouw redelijk en iedereen had er zichtbaar zin in. Na een woord van orde door Alie en Jannie werd er koers gezet. In 3 groepen werd er koers gezet naar…. ja waarheen eigenlijk? Niemand die het echt wist behalve de dames van de organisatie. Onder deskundige aanvoering van Jannie werd er koers gezet richting Stroobos. Niet langs de gebruikelijke wegen maar langs verrassende paadjes en hier en daar een verrassend stukje gravel. De sfeer zat er goed in en al snel was het een mix van een geroepen aanwijzing en een schaterlach. Bij Strobos via allerlei binnenweggetjes naar Peebos en Surhuisterveen. Hier ergens hebben we koffie gedronken in een theehuis met naar keuze appel- of kwarktaart al dan niet met slagroom. Geen sprake van light, medium of heavy, nee lekker doortrappen en keuvelen met deze en gene en tijdens de koffie werd daar nog een tandje bijgezet.
De weg terug naar de stad met een bescheiden briesje in de rug . Bij Dorkwerd een eerste rondvraag waarbij sommigen de kortste weg naar huis kozen. Een klein gezelschap koos er voor de route helemaal af te maken met een geslaagde nazit bij Moeke. De bitterballen en de blondjes en dubbels gingen er goed in.
Diegene die thuis bleven of anders besloten hebben vandaag een ouderwets gezellige trapstelclassic gemist. Jannie en Alie heel erg bedankt voor deze verrassende tocht en iedereen die mee was bedankt voor deze topdag. Ik ben benieuwd wie de volgend classic vorm gaat geven en kijk er nu al naar uit
Je krijgt vaker spijt van niet dan van wel gaan.
De Classic van 2019, verslag van Leonie:
Tradities horen bij een club en geven de club een eigen karakter. Een mooi voorbeeld daarvan is de Classic. Elk jaar heeft éen lid de eer om een bijzondere route samen te stellen voor alle anderen en dit jaar was het aan Michiel om iets moois voor ons te bedenken. Hij gaf het zijn invulling met een mooie route (‘de Oerklassieker’) door Drenthe waarin zoals de naam als zegt vleugjes oertijd onderweg was verwerkt. Hunebedden, grafheuvels, Neanderthalers, vraag het maar en Michiel kan je er alles over vertellen en deed dat dan ook met groot enthousiasme.
Gezelligheid en bijpraten met je medefietser stond centraal en daar was dan ook alle tijd voor op de fiets en onderweg op de camping onder het genot van flink wat overheerlijke zelfgemaakte appeltaarten en koffie. Daarbij kwam dat we echt bijzonder mooi zomerweer hadden, wat deze Classic ook memorabel maakt. Op het Noorderveld werd het stokje doorgegeven aan Wilma en ik ben benieuwd wat zij voor ons zal bedenken. Anyway, Michiel dank voor deze mooie en goed georganiseerde OERklassieker 2019.
De Classic van 2020, verslag van Peter L:
De enige officiële club-activiteit in dit door Corona geplaagde jaar. Met weinig wind en twijfel over wel of niet mouwstukken ging het noordwaarts en oostwaarts, over soms bekende wegen, maar zoals het een route van Wilma betaamt ook een flink aantal betonpaadjes. Een sliert van zo’n 30 Trapstellers vindt zijn weg door het Groningerland. Onderweg niet alleen mooie landschappen en gezellige praatjes, maar ook nog eens 2 colleges over de historie van enkele bijzondere plekken, met ondersteund kaartmateriaal. Halverwege een schitterende pauzeplek in Oosterwijtwerd op een terras aan het water, en langzamerhand kwam het zonnetje ook nog voorzichtig door. Wat een heerlijk fietsdagje! Aan de boorden van de Scharmer Ae werd Fred nog aangekondigd als organisator van volgend jaar.