Gastenboek
9 maal Super Light Lien
-
Berichten
-
-
-
Inderdaad 9 mensen voor Light. Gezien eerder geschreven stukjes van Ekko had ik een ietsie pietsie meer poëzie verwacht. Volgende keer weer Ekko. Negen mensen voor Light dus Lien, Mathieu, Ekko, GJ, Valentine, Kelly, Aniek, Harm en ondertekende. Bij Kardinge werd de vraag gesteld; Waar gaan we heen? Direct kwam er een antwoord naar het noorden, waarop weer direct werd gereageerd: dan gaan we naar NoordPolderZijl. En zo geschiede. We vertrokken klokslag 7,00 uur In een heerlijk tempo van rond de 28 km p/u richting het noorden. Fien voorop om duidelijk het gewenste tempo dat bij Light hoort aan te geven. Heerlijk keuvelend (dat hoort ook bij light) werd het mooie Groningerlandschap opgesnoven door de deelnemers. Mathieu had s`morgens ook al gefietst en liet zich mooi achter in het groepje meeslepen. GJ genoot ook van het rustige tempo keuvelde met iedereen. Lien liet zich wat afzakken en het tempo maken werd overgelaten aan Harm en Aniek, die voorbeeldig het light tempo aanhielden. Bij NPZ werd zowaar nog een sprint ingezet voor het plaatsnaambordje. Dat hoort er dan wel weer bij. Ekko en Mathieu konden nog heel lang meedoen voor de bonuspunten, voor GJ en mij werd de sprint te vroeg aangetrokken en we moesten de laatste meters onze meerderen erkennen in Ekko en Harm, want ook Mathieu blies vlak voor de finish zijn kuiten op. De dames waren minder hanig en reden lekker de rit uit in het vooraf gewenste tempo. Boven op de dijk nog even gezellig kletsen eten en drinken en natuurlijk genieten en daarna weer in een lekker tempo terug naar Kardinge. Beetje wind in de rug, dus een iets hoger tempo, maar wel light en lekker bijkletsen met iedereen. Onderweg eerst Mathieu afgezet, toen GJ en de rest reed door naar Groningen. Negen tevreden mensen. Wat wil een mens nog meer. Heerlijk Gefietst, lekker weer en wat een fijn stel die Trapstellers.
-
NPZ, nog nooit zo helder.
Nieuwe oogst en wat gebutst fruit gister op de schaal.
Mooi groepje.
Bedacht thuis het volgende.
Vorige maand feestje op het werk. Het was klaar, ik mocht gaan.
Hapje, drankje, veel zoenen, knuffelen, handen en kadotjes.
De afspraak was, geen toespraak.
Bij de overhandiging van ( volgens de geldende regeling ) het kado toch een klein toespraakje.
Tijdens mijn sollicitatiegesprek ( in een blond verleden )werd geopperd dat het wel een hele overgang zou worden, van concierge tussen een hok ol pubers naar allemaal volwassen collegas en dan ook nog ambtenaren.
Dat zag ik anders.
Kinderen en volwassenen willen graag ergens bij horen en dan ook nog graag een klopje op de schouder krijgen, vertelde ik .Wat was en ben ik blij dat ik er bij hoor.
Topavond -
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.