Gastenboek
clubweekend doorwerth
-
Berichten
-
-
-
-
-
Bedankt AC, het was een geslaagd weekend , erg gezellig , top fietsomgeving prima hotel.
-
Vrijdagochtend samen met Katinka auto ingepakt , want Katinka had nog werkverpichtingen in Emmen. De bedoeling dat ik naar haar toe zal fietsen en had er zin in. Toch kreeg ik het benauwd buienradar gaf aan “clubweekend weer” , vond dat wel een beetje flauw van Madonna del Ghisallo onze beschermheilige.
Onderweg naar Emmen heb ik haar even aan herinnerd dat we op de Alv van Trapstel een prei, knolselderij en bier geofferd hadden. Op dat moment na de toespraak brak het zonnetje door . Ze was ons vast vergeten. Ik heb nog gezegd dat Marten de notulen nog na zal sturen dat we echt iets geofferd hebben.
Nadat ik Emmen aan kwam stond Katinka al in de startblokken en reden we naar Doorwerth.
Op het parkeerterrein aangekomen van het hotel hoorden we van Hans dat vele Trapstellers nog aan het fietsen waren. Dus nadat we de spullen in de hotelkamer gedumpt gingen Katinka en ik snel een rondje fietsen. Het was rondje over de rivierdijken met de pontjesoversteek , erg leuk en fietsweer uitstekend.
Na de rit mochten we net als andere Trapstellers onze fietsen in een speciale zaal zetten om daarna aan de hersteldranktraining te beginnen. Na deze training stond het diner op tafel en na deze maaltijd nog lang nagekletst.
Zaterdagochtend werd er in diverse groepen gefietst maar diverse routes die de leden hadden ingeleverd bij de A-C. Zelf heb ik 130 km route gereden door het rivierenlandschap en nog wat klimmetjes op het laatst rond Rhenen met Trapstelbeloftes team. Prima dag gehad en toen wij binnen kwamen zaten er veel clubleden al te genieten van een zonnetje op het terras met natuurlijk een assortiment van rode wijn en tripels.
Tegen 7 uur het buffet en net als de avond was dit ook weer prima verzorgt.
S’avonds geen bonte avond maar wel veel leuke discussies over routes , verhalen uit de oude doos. Prima avond dus.
In de ochtend gingen Katinka en ik vroeg op pad want we wilden uitgebreid koffie drinken bij mijn zwager en schoonzus in Arnhem .
De route liep over de Posbank en via Doesburg reden we naar Arnhem . Heerlijk koffie gedronken en tegen 14.00 uur waren we weer bij het hotel en hebben afscheid genomen van de rest van de Trapstellers die ook klaar waren met hun rit,
Ik heb een prima weekend gehad en kijk al uit naar het volgend weekend.Groeten Luuk
P.s nogmaals bedankt Madonna voor het mooie fietsweer. -
Het blijkt dus toch te kunnen: een clubweekend met maar een beetje regen! 😉
Vrijdagochtend mijn autootje ingepakt en samen met Lien (en nog wat extra bagage van een paar heen-fietsende helden) rustig naar Doorwerth getuft. Omkleden, lucht in de bandjes en gaan! Om er in te komen een rondje van 85 km over de heide en door het bos naar de Posbank. Even leek de traditie voort gezet te worden: koud, druilerig, overgaand in regen. Maar zowaar, langzaam werd het beter en brak het wolkendek. Op de foto’s vanaf het uitzichtpunt op de Posbank zijn zelfs stukjes blauw te zien (zie Strava!). Dus koffie en taart op het terras en de beenstukjes uit (een vermetele clubgenoot vroeg zelfs al om zonnebrandcreme…). De tweede helft van de route voerde ons via Doesburg en enkele mooie stroken rivierdijk terug naar Doorwerth.
Beentjes omhoog in het hotel en de inwendige voorraden aanvullen….Op zaterdagochtend werd – na een uitstekend ontbijtbuffet – volgens het welbekende, onnavolgbare Trapstel-groepssproces de pikorde van de dag vastgesteld. Ik bleek mij mede dankzij een paar belabberde benen (iets met La Trappe Quadruppel en zo… ) helemaal onderaan te bevinden in een groep die de Veluwe rond probeerde te racen. Hoogtepunten van de dag: 1) maar drie druppels neerslag, 2) twee wilde zwijnen met vier van die gestreepte biggetjes vlak naast het fietspad en 3) Radio Kootwijk (Rijksmonument, 1918). Weer een prachtige route met de nodige hoogtemeters: Posbank van twee kanten, Italiaanse weg en vele onbekende klimmetjes.
Indachtig het motto “cycle – eat – sleep – repeat” zondag nog maar een rondje om het af te leren, nu de andere kant op: Wageningen, Rhenen, Amerongen en terug via Lunteren en Ede. Het vinden van een uitspanning die een stel fietsende heidenen op de Dag des Heeren van de broodnodige koffie en appeltaart wilde bleek in deze regio nogal een uitdaging…. Opvallende feiten van de dag: Harry heeft zijn klimmersbenen gevonden en we hebben Erik (bijna?) bekeerd tot het lightrijden….
Conclusies van dit weekend? De AC had zijn zaakjes uitstekend voor elkaar, het weer hield zich (gelukkig) niet aan de Trapsteltradities en de 100+ thuisblijvers hadden ongelijk!
-
Voor mij het eerste clubweekend mogen beleven. En dat was voor mij een fantastische belevenis!!
Buiten dat ik me over mezelf heb verbaasd, heb ik 3 dagen GENOTEN!!!.
Het verblijf was geweldig geregeld, super keuze uit alleen maar mooie routes en dan ook nog super kunnen fietsen in leuk gezelschap.Nu rest nog het nagenieten.
-
-
-
Fietsen, is het nou hoofd- of bijzaak? Ik ben er niet uit en dit weekend heeft me nog besluitelozer gemaakt.
Natuurlijk, het fietsen brengt ons bij elkaar. In mijn geval op vrijdag het gezelschap van vier maten om van Stad naar Doorwerth te rijden.
Check.
Op zaterdag een grote groep die we na een paar kilometer in tweeën deelden. Dat vond ik een stuk relaxter fietsen. Heerlijk gefietst met nog wat zuur van de vrijdag in de benen, maar in goed gezelschap.
Check..
Zondag het door mij voorgenomen rondje door het land van Maas en Waal gereden. Prachtig nostalgisch kroegje aan de dijk in Meden aangedaan. Gezellig…
Check…
Zonder de fiets als bindmiddel had dit alles niet plaatsgevonden. Tussendoor, bij het ontbijt, de lunch, het diner en de nazit, dan gebeurt het. De helmen gaan af, de mens komt tevoorschijn. De Haagse kabel tapt de ene grap na de ander en intussen heeft onze eigen patatbakker de frieten van het hotel goedgekeurd. Gaat nergens over, want dat kunnen we zelf ook wel proeven, maar het is het opstapje voor Jan om ons bij te spijkeren over de manier waarop Chinezen opereren in patatbakkersland. Vraag Jan er eens naar, het is een mooi verhaal.
Ron is mee, maar fietst niet. Dat was hem nog een brug te ver, zeg maar. Maar hij is erbij, gaat op zaterdag naar het Airborn museum over die andere brug die te ver was. Ron vertelt bij het avondeten over de diepe indruk die het museum op hem had gemaakt en geeft ons een minicollege over de toevallige en onverwachte aanwezigheid van een SS-divisie die de geallieerden bij de brug dwars zat. Eduard zit op zaterdag aan het ontbijt in zijn werkkloffie, klaar voor een klus in Coevorden. Voor hem dus ook geen fietsen vandaag. Hij heeft wel een boek bij zich over de 1e Wereldoorlog in Ieper. Van daar was het een kleine stap naar de dappere maar ongelijke strijd die door het Nederlandse leger op de Grebbeberg is gevoerd in WO2. Zo wordt het gebied waar we een weekend doorheen fietsten ‘en passant’ in historisch perspectief geplaatst, en dan kan ik Radio Kootwijk, de voormalige verbinding met Nederlands Indië niet onvermeld laten. En dan Harry. Hij is hard bezig zijn conditie op peil te brengen, omdat hij niet het ‘anker van de groep’ wil zijn, zo noemde hij het. Maar hij is er en geniet.
En dan heb ik nog een handjevol mensen wat beter leren kennen en het contact met oude bekenden hernieuwd.
’s Avonds verslaat Duitsland Zweden. Winnend doelpunt in de extra tijd. Dat is geen toeval, dat is voetbal…
Fietsen brengt ons samen, maar er is meer waarom ik meega met een weekend als dit. -
-
-
-
Wat een prachtige verhalen allemaal en wat heb ik genoten van ons clubweekend!
Bij deze wil ik de AC een ontzettend grote pluim geven voor het organiseren van dit mooie evenement! Chapeau.
Een fijne locatie met uiterst soepel en vriendelijk hotelpersoneel.
Wat hebben we in Nederland toch ontzettend veel mooie groene fietsroutes en een rijke geschiedenis.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.