Gastenboek
crash Herwig
-
Berichten
-
-
Kort na mijn valpartij op de Monte Grappa tijdens de UltraDolomitica op 26 augustus had ik helemaal geen zin om er melding van te maken op het forum. Enerzijds wist ik niet waar ik eigenlijk aan toe was en anderzijds had ik vooral behoefte aan rust en stilte om me heen. Nu – 2,5 weken later – dringt het besef tot me door dat de val zowel fysiek als mentaal een behoorlijke klap is geweest. Ik herinner me ook nog elk detail voor, tijdens en na het ongeval en de film speelt zich nog vaak af. Slechte dromen heb ik er gelukkig niet van. Kort samengevat week de auto – die ik wilde inhalen op een lang recht stuk tijdens de 27 km lange afdaling van de Monte Grappa – plotseling uit naar links waardoor ik de keuze had om met 70 km/uur het ravijn in te rijden of een noodstop te maken. Tgv de noodstop ben ik mijn balans verloren, ben ik met mijn rechterzijde tegen de auto terecht gekomen en uiteindelijk achter de auto op het asfalt beland. Mijn helm is helemaal gebroken en heeft zonder twijfel mijn leven gered. In het lokale ziekenhuis in Feltre – waar ik met de ambulance heen was gebracht – was de eerste diagnose 1 breuk in het rechterzitbeen en 1 of 2 breuken in het heiligbeen en minimaal 30 dagen platte rust. Dan zouden ze weer rontgens nemen om het vervolg te bepalen. Ik heb die nacht doorgebracht in het ziekenhuis met zeer vriendelijk en welwillend verpleegkundig personeel maar helaas was communicatie onmogelijk. Zodra ik zei io parlo poco Italiano werd het helemaal stil aan de andere kant en Engels was geen optie. Het eten was zo slecht dat ik als ontbijt nog drie energierepen heb gegeten die nog in mijn wielershirt zaten tijdens de val. En de tv stond de hele dag afgesteld op een Italiaanse tekenfilmzender. Ik werd er helemaal gestoord van. Wonderwel slaagde Mayella, de sportarts die me begeleidde tijdens mijn UltraDolomitica avontuur, er dankzij haar goede relaties in het UMCG in om een ambulance te regelen die me vliegensvlug naar Groningen zou brengen. Twee uur later stond die voor de deur en op zondagochtend 5 uur zou ik bij UMCG arriveren! De trauma – arts van die ambulance zei, na de rontgens te hebben bestudeerd, een operatie met 6 maanden revalidatie te verwachten. De chirurg in het UMCG echter dacht er anders over. Hij zei een dag later dat de breuken geen verplaatsing vertoonden en hij adviseerde sterk geen operatie uit te voeren in die risicovolle zone waar alle zenuwen vanuit de ruggegraat het onderstel aansturen. Een schroef in het heiligbeen wordt in de US al sinds de jaren zeventig de Million Dollar Screw genoemd omdat bij een mislukte operatie aldaar de artsen voor een schadevergoeding van minimaal een miljoen dollar worden vervolgd…Volgens de Groningse arts was iemand met een zo sterke racefietser-conditie als ik het best gebaat met een zo-snel-als-mogelijk-weer-op-de-been beleid. Pijn zou de beste indicator zijn voor wat ik wel en niet mocht doen. Dus een uurtje later (zo’n 70 uur na het ongeval) stond de fysiotherapeut naast mijn bed en mocht ik – met trillende benen, geloof me – proberen eens naast het bed te gaan staan. De volgende dag kreeg ik een stel krukken aangemeten en kon ik eindelijk (na 4 dagen) weer eens een douche nemen en mijn haren wassen. Nog een dag later werd ik uit het UMCG ontslagen en sindsdien zit ik in een rolstoel thuis te herstellen. Afgelopen zaterdag was ik bij de bbq en werd ik geraakt door de interesse van vele trapstellers die wilden weten hoe het met me ging. En toen kreeg ik ook een beetje wroeging over het feit dat ik niets had gemeld op het forum … dat is dan hoop ik bij deze rechtgezet. Ondertussen gaat het erg voorspoedig met het herstel: sinds maandag zit ik weer 2x per dag op de indoortrainer. De eerste keer met een trapfrequentie van 40 rpm en een vermogen van nauwelijks 40 Watt. Na 7 (!) minuten voelde ik dat dat wel welletjes was. Vanochtend heb ik een sessie van 21,5 minuten gedaan met een gemiddeld vermogen van 130 Watt. Dat illustreert hoe snel het nu beter met me gaat. Morgenvroeg heb ik een check up bij het UMCG en zullen er weer rontgen foto’s worden genomen. Ik hoop uiteraard mooi aaneengegroeide botten te zien. Duimen maar … Ik wil iedereen bedanken die mij op welke manier dan ook een spoedig herstel heeft toegewenst. Ik zal jullie niet teleurstellen. En geloof me, ik doe volgend jaar weer mee aan de UltraDolomitica en dan rijd ik hem helemaal uit. :))
-
Dag Herwig, je hoeft je nergens voor te verontschuldigen. Als zoiets heftigs als jouw crash je overkomt dan draait het in eerste instantie volledig om jou zelf en is de rest van de wereld even niet belangrijk. Dat laatste komt vanzelf wel weer en dat is bij jou nu al binnen een maand, super. Prachtig dat het herstel zo goed gaat, ga zo door.
-
-
Dat is ook een vreselijk verhaal Herwig. Net als Victor heeft een goede helm dus ook jouw leven gered! Ik wens je heel veel sterkte met het herstel en hoop je spoedig weer op de fiets te zien.
Groet, Marten -
Heel veel sterkte en beterschap Herwig!
-
Heftig verhaal Herwig.
Had al in de gaten dat er wat mis was met je maar ben nu op de hoogte.Hopelijk herstel je binnen een mum van tijd want dat past eigenlijk wel bij jou.
Tot gauw op de fiets.
-
-
HERWIG sterkte en een goed herstel toegewenst.
Fietsen zonder helm is geen optie blijkt maar weer eens. Ik kan er over meepraten want bij een ” kleine” val tijdens het ATB-en klapte ik met mijn achterhoofd op de uitvalnaaf van het achterwiel van mijn voorganger. Helm total loss en en aan de achterzijde, ongeveer ter hoogte van de kleine hersenen, een deuk van 6 cm diep. -
He Herwig, Ik keek inderdaad wel even raar op toen je op de BBQ verscheen met die 4-wieler….
Blij om te horen dat het naar omstandigheden goed gaat, als ik hoor hoe gemotiveerd je bent om te herstellen dan kunnen Jaap en JanvW hun borst nat gaan maken voor volgend voorjaar…..!
😉sterkte en beterschap!
Michiel
-
Hey Herwig! Wat een verhaal, fijn om te lezen dat je er zo ‘goed’ vanaf bent gekomen en al bezig bent met je herstel! Ik hoop je snel weer op fiets te treffen! Groeten Victor
-
-
Herwig, ik hoorde pas na de bbq (waar ik helaas niet eens aanwezig kon zijn) dat jij een zware crash had gehad. Ik merkte op dat ik jou een tijd niet had gezien, vandaar. Maar, wat een vreselijk ongeluk. Je leven is ineens anders, je moet het anders inrichten. Jij zo gedreven, werk, fiets, Diana. Heel veel sterkte Herwig. Zo balen dat je door een ander een fietsongeluk moet krijgen.
-
-
was donderdag voor check up in umcg. alle botten zijn weer netjes aan elkaar gegroeid en zonder verplaatsing. eerst een paar weken indoor de boel met beleid weer in conditie brengen en dan hopelijk op een mooie herfstdag naar buiten !
-
-
-
-
Mooi, dat klinkt goed. Maar doe toch rustig aan.. je wilt snel te snel..heb ik ook wel eens last van. Zet hem op!
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.