Gastenboek
De Kale berg, wat een ploert
-
Berichten
-
-
8 september 2016
Vanaf Sault de Kale Berg op!
Op de weg huiswaarts zit ik samen met Marten en Victor in de auto en al mijmerend besluit ik de tijd te verdrijven en een verslag te schrijven over onze Sault rit op 8 september 2016.Vandaag gaan we via de noordkant langs de Mt Vantoux naar Sault. De zogenaamde mietjes kant! Tot aan Sault voert deze rit ons over 50 km golvend terrein met steeds het zicht op die verschrikkelijke Kale Berg. De radiomast tekent zich steeds af tegen de heldere blauwe lucht en schittert door de brandende zon. Een ontzettend mooi gebied! Vanaf Vaison la Romain zijn we, rond 10:00 uur, in twee groepen vertrokken, zoals Johan, “the Boss” aangaf, de snelle en de nog snellere groep. Op de top van de Col de Aurel, 20 km voor Sault, komen de groepen bij elkaar en rijden we min of meer gezamenlijk naar Sault.
In Sault gaan we lunchen bij een schitterend restaurant met een fantastisch uitzicht. Voor de meesten betekent dit een bord pasta om energie te tanken voor dat wat volgt. De smaak valt mij wat tegen en de vriendelijkheid van de bediening ook. Ik werk de helft van het bord naar binnen.
Het wordt tijd om ons mentaal voor te bereiden voor de strijd. Ik heb mijn strijdplan klaar! Als niet klimmer moet ik het hebben van de eerste 20 km. Ik neem mij voor snel te starten en winst te pakken in de eerste km’s. Vanaf Sault gaan we de eerste paar honderd meter naar beneden. Velen van ons hebben blijkbaar de zelfde gedachte gehad, ik moet een inhaal race beginnen! Ik passeer o.a. Marten, Victor, Hans en de “Belg” Wim! In de verte zie ik Johan en Jan Willem rijden, “die zijn wel heel erg snel vertrokken” denk ik. “Aanpikken” denk ik “anders is het te laat!” Dat lukt en in het wiel kan ik even bijkomen. Het tempo ligt hoog , heel hoog! Ondanks het lage stijgingspercentage heb ik het moeilijk. Jan Willem vraag aan Johan de kop te nemen dat weigert hij en het tempo daalt een beetje… gelukkig! De wind komt van links en ik kom op de kant te zitten, Jan Willem gaat rechts rijden en Johan rijdt strak tegen de berm. Het wordt moeilijk, het wordt steiler en ik kraak… uiteindelijke moet ik lossen en zie ze beiden wegrijden… Achteraf hoorde ik dat ze elkaar aanmoedigden mij te terug te laten komen om mij vervolgens helemaal te kraken en me weer los te rijden…. Hetgeen echter niet gebeurde. In de verte zag ik dat ook Johan moest lossen en … ik liep weer in… Even later had ik Johan weer te pakken en nog even later moest Johan bij mij lossen…heel ver weg zag ik de stip Jan Willem! Ongeveer 6/7 km onder Chalet Renard. sluiten ineens Wim de Belg, Jan R en …. Johan weer aan…op dat moment werd het ook weer wat vlakker en ik kon aanpikken. De snelheid liep op tot ongeveer 35 km/uur en uiteindelijk moest Johan weer lossen. Ik kreeg nog een aflossing van Johan en hij was gezien! Bij Chalet Renard begon het echte klimwerk 7-10% en ik moest na 100 meter meteen lossen. Nu werd het overleven en 6 km knokken om de top te bereiken. Twee km voor de top werd ik ingelopen door Victor die ik nog even probeerde te volgen… tevergeefs! Nog even een slokje cola van Victor… op de foto met een deel van het stel en naar beneden…. Echt een mooie afdaling….. in de stralende zon komt de warmte je tegemoet! Ik laat de boys gaan en ze verdwijnen al snel uit het zicht. Op de rechte stukken haal ik 72 km /uur. Aan het einde van de afdaling wordt de afdaling weer wat bochtiger……straks in Malaucene een lekker cola-tje ! Dan ineens…..schrik….links een fiets, een busje en.. Victor met Jan Willem over hem heen gebogen. M’n hart bonkt ik durf haast niet te kijken, zie bloed op de straat, Victor zit tegen de balustrade en wordt verzorgt door een Hollandse dame en Jan Willem. De Ambulance is gebeld… het wachten duurt lang…Victor is bij kennis en praat veel en heeft het over uitrijden en dat hij er niet knapper op is geworden.. Victor wil wel een biertje.. maar mag niet drinken, alleen de mond wat nat maken en vooral niet doorslikken…Als de ambulance er is, het is ~15:30 uur, wordt Victor onderzocht en krijgt een brace om z’n nek. Nadat Victor in de ambulance is gelegd, wordt er door de broeders gebeld om te bepalen in welk ziekenhuis er behandeld kan worden. Het wordt V la R. en er wordt besloten dat ik met Victor meega. [In de ambulance wordt ik bevraagd over….] Intussen heb ik contact gehad met Marten over het ziekenhuis waar Marten naar toe kan komen. Douwe gaat op pad om het busje voor de fietsen te regelen. In Malaucene wordt Marten opgevangen door Hans. In het ziekenhuis wordt Victor onderzocht en worden z’n wonden gehecht, het blijken er totaal ~44 te zijn. Daarnaast moet Victor 3 tanden missen. Inmiddels is Marten aangekomen bij het ziekenhuis en wordt er door de verpleging gemeld dat we nog moeten wachten omdat het hechten nog niet klaar is en er op radiologie nog foto’s moeten worden gemaakt. We krijgen te horen dat Victor mee mag naar de camping. We besluiten dat ik verderop wat stukken pizza ga kopen, het is in middels 19:00 uur geworden. Na 19:30 uur kan Marten naar Victor toe en doet de dokter uitgeleide. Op mijn verzoek maakt de arts nog de statusbrief op en die krijgen wij na nog een half uur, samen met de foto’s, recepten en medicijnen. We vertrekken, enigszins opgelucht, naar Carpe Diem. Om ~21:00 uur zitten we eindelijk aan tafel bij de fietsmaten die min of meer opgelucht Victor kunnen begroeten. Van Mark, de kok, krijgen we nog wat eten en drinken en dan is de enerverende dag voorbij…
.
De volgende dagen gaat het dankzij de goede zorgen van Marten en de winners mentaliteit van Victor steeds beter. De humor blijft er in en we hebben wat afgelachen…. ondanks de pijn die er door Victor werd geleden. Ik was, op een of andere manier, erg blij dat ik er bij was…Achteraf blijkt, bij navraag, dat Victor ook een hersenschudding heeft, iets wat wij bij het navragen, bij de dokter, niet duidelijk konden krijgen!
-
Mooi verhaal Chris. We waren hier natuurlijk toch benieuwd hoe en wat en wie was erbij e.d.
Tsja de ventoux eist dagelijks z’n slachtoffers. Dan hoop je altijd dat jij of een van je maatjes het niet zal zijn. Maar zoveel als er gefietst wordt door ons allen is het helaas onvermijdelijk dat er ook bij ons weleens wat mis gaat. Gelukkig lijkt het allemaal weer goed te komen.
Heeft victor nou nog wel een biertje gehad…?
-
Zoals je weet Chris, vind ik het een mooi stuk wat ons helpt met het verwerken!
Nogmaals dank voor het schrijven tijdens de lange rit naar huis. -
-
Mooi verslag Chris; zo ging het die dag. Het plezier in de koers tijdens de klim en de schrik en angst van het ongeluk in de afdaling lagen erg dicht bij elkaar. Knap om dit op deze manier in 1 verhaal een plek te geven.
-
Heftig hoor, vallen in de afdaling naar Malaucene. Was je bij hem toen het gebeurde JW?
Afdalen blijft gevaarlijk!!! Ook voor een goede daler als Victor! -
Prachtig Chris! Ik kan helemaal meekomen in je beschrijving van de dag, zie mijzelf zo weer achter Douwe vanaf Sault de kale ploert op fietsen. Het kan je zo’n ongelooflijk genot geven. En dan de schrik van het vallen van Victor. Man, wat een mixt emotions.
Bedankt dat je dit zo mooi hebt weten te vertalen! Meesterlijk.Gelukkig is Victor zijn humor niet ten val gekomen. Go Victor Go.
-
Mooi omschreven, ik zie het zon in mijn inbeelding.
Goed om ook erbij te lezen dat het alsnog redelijk gaat.
@Victor, heel veel sterkte de komende tijd en een spoedig herstel, ook voor Marten sterkte.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.