Gastenboek
Een groet uit de alpen
-
Berichten
-
-
We zijn al een paar dagen in de alpen. Albert en ik. Geen echte Trapstel activiteit maar ja, als je zegt dat je graag verslagen van fietsers leest moet je zelf ook wat leveren. Gelukkig schrijf ik iedere dag een verhaal naar huis. Die van vandaag doe ik dan maar een soort van gezamenlijk verhaal voor thuis en voor het trapstel.
Vandaag een uitdaging. De Col de Granon, Joop zoetemelk woonde er vlakbij. Ging er op trainen, als hij zich op de Granon goed voelde dan kon hij de tour winnen. Hij werd 7 keer tweede en won hem 1 keer geloof ik. Maar ik neem aan dat hij dan 8 keer de Granon goed op kwam. Wat een vreselijke klim. HIj is zwaar en op de stukken waar hij niet zwaar is , daar is hij nog veel zwaarder. Het uitzicht onderweg is met regelmaat fenomenaal maar daar kom je amper aan toe omdat je op je fietsje aan het balanceren bent. Je gaat af en toe zo langzaam dat je bang bent om om te vallen.
Na een kilometer of drie staat er een fietser op de berg, hij staat wat uit te puffen denk ik. Als ik hem voorbij ben gaat hij ook weer rijden. Kilometers lang voel ik hem in mijn rug maar hij komt niet echt dichterbij. Tot ik een kilometer of 4 van de top ben, ineens hoor ik wat kraken naast mij. Hij begint te praten ‘wat een kutklim ‘ kan hij uitbrengen. ‘Jij zegt het ‘ zeg ik , ‘komt allemaal wel goed gewoon doortrappen dan kom je altijd boven ‘. Hij zegt niks meer en zakt langzaam uit mijn wiel weg. Even later kijk ik in een bocht naar beneden, daar staat hij weer te puffen. Ik bedenk mij dat ik hem maar een rare snuiter vind. Hij heeft kilometers lang zichzelf opgeblazen om mij te vertellen dat hij het een kutklim vindt.
Bijna boven, een marmotten overleg. Sommigen steken over, anderen kijken naar mij. ‘Doris was full of shit ‘ roep ik naar ze , ‘ jullie passen helemaal niet in een oude jas ‘….je gaat rare dingen roepen in de ijle lucht.
Met nog een kilometer te gaan komt Albert naar beneden, het is koud boven dus hij wacht beneden wel. Albert is duidelijk de snellere deze week. Da’s niet erg, hij lijkt tenslotte ook het meest op Chris Froome. Ik ben net ietsje zwaarder dan vorig jaar , wel fit maar ik heb ook een zwaardere fiets met schijfremmen meegenomen. Albert rekent me bij het avondeten voor dat dit gewoon een rugzak met 6 liter water is wat je extra de berg op tilt. Is ook zo , maar ook zonder die rugzak denk ik dat hij sneller was geweest. Klasbak.
Op de top staan een paar gebouwtjes en verder is er niets, waarom er een weg ligt naar hier is ons een raadsel. In de afdaling kom ik de puffer tegen, ik moedig hem nog even aan en ga door naar beneden. De eerste kilometers in de zeer straffe wind en met 11% zijn eerlijk gezegd gewoon niet leuk. Je voelt je net een op hol geslagen winkel wagentje wat van een berg afgedonderd wordt. Verder naar beneden wordt het gelukkig wat beter.
Terug door Briancon is iets minder uitdagend als de heenweg maar nog is er overal verkeer en zijn er weg opbrekingen. De winter is vertrokken dus de geteisterde wegen moeten hersteld worden. Ik denk nog even terug aan mijn ‘confrontatie‘ van gisteren met zo’n wegwerker. Hij had een stukje weg afgesloten van…ik schat 7 meter. Ik zie het te laat en rol er overheen. Vindt hij niet leuk , hij slaat nerveus allerlei kreten uit. Ik haal mijn Frans uit de mottenballen en ga een goed gesprek met hem aan. ‘Allez Tranquille heh Louis de Funes beaucoup de panique et rien et passe‘ Hij vindt mijn Frans niet leuk en zwaait dreigend met zijn paraplu richting Albert. Ik besluit de strijd niet aan te gaan en keer om. Rijd de volle 3,5 meter die ik al had gedaan terug en volg de juiste weg.
Terug in de buurt van het Hotel maken we nog een klein slingertje, na 95 kilometer en 2400 hoogtemeters is het wel best. Morgen wacht ‘de kleine Marmotte ‘ da’s de Marmotte maar dan zonder de Alpe d ‘huez. We starten vanaf de top van de Lauteret en rijden dan de beroemde ronde. 160 kilometer en dik 4000 hoogtemeters. We hebben er zin in maar er zal best een kutklim tussen zitten.
A tout a l‘ heure
-
Weekje op een zandplaat in de Waddenzee.
Huisje op een ponton, biJ hoogwater rondom water, bij laagwater een wadplaat, de Richel.
Wadwachter , vrijwilliger in dienst van Natuur Monumenten.
De enige aanspraak is mijn broer en met laagwater de mensen van de bruine vloot die er kunnen droogvallen.Lees in alle vroegte het OGB.( onvolprezen gastenboek ).
Lees Ferry, vind Ronald zijn bijdrage uit het hart gegrepen,
Lees Marco.
Draai me om en luister naar de wind en sluit de ogen en zeil weg.
Grijnzend wordt ik wakker.
Deed mee aan een afdaling, in wielerkleren in een peloton
winkelwagentjes, de nieuwe variant op de aloude zeepkist.
Hillarisch.
Kan een dag beter beginnen?Leve het OGB
-
Je gaat er op wachten en het verwachten maar elke keer is het weer schrikken…. en genieten.
Marco jouw verslagen zijn hors categori!Je voelen als een op hol geslagen winkelwagentje ken ik van afgelopen jaar in de Pyreneën.
Daar moesten we verkleumd en nat, in de mist, de kou en de motregen de Haute(kut)cam af.
Heb mij zelden zo ongelooflijk niet op mijn gemak gevoeld.
@GJ, het moest verboden worden: mobiel bereik op een vlot in de Waddenzee.
Het is een nep vlot.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.