Gastenboek
Fietsen in tijden van Corona, GGM
-
Berichten
-
-
Terwijl dochterlief al een kleine 60 ritten dit jaar heeft gereden, ga ik na een abrupt geëindigd schaatsseizoen weer op de fiets. De rit van gisteren rond Zuidlaren mag geen naam hebben. De liefde voor de fietsclub wordt op de proef gesteld. Ik zal tot na deze ziekte moeten wachten tot hereniging. De smaak van Corona waart.
Dochter maakte zich op voor de healthy aging tour, maar die gaat niet door. Terug op mijzelf geworpen ga ik voor mijn eigen gezondheid en welzijn richting Noordpolderzijl. Trouwens het welzijn van mijn huisgenoten zal er ook van opkalefateren.
Een strak blauwe lucht en dito temperatuur met halve tegenwind langs Thesinge, st Annen, Middelstum, Kantens, Usquert en de dijk op. Ik kan het nog, haal zelfs verschillende fietsers in.
De ganzen zijn op het wad neergestreken en hebben een flink gekakel. Geen video-vergadering en 1.5 meter afstand. Wij bedenken, zij gaan. De tijd zal er overheen gaan en we zullen weer samenkomen. Een feest met een rare bijsmaak, want niet iedereen zal feest kunnen vieren. Zo overpeinzend rijd ik de stad weer in. Het is mooi, geweest, en het kan mooier. -
Ik fiets en denk aan Ekko, goed initiatief.
Kun je niet samen fietsen dan kun je het nog altijd samen delen.
Ooit was het hier een vrijplaats voor fietsers, schrijvers en vrijdenkers
Zat je niet op de fiets dan kon je nog altijd terecht op het onvolprezen gastenboek.Fietsen in tijden van Corona
Het mag, het is een ommetje
Alleen, of op anderhalve meter van elkaar met z’n drieën max.
Dat is natuurlijk niks
Vandaag is nu net zo’n dag dat je verlangt naar een peloton
Het waait
De gedachten, ruimschoots aanwezig
waaien in rap tempo door mijn hoofd
Net de stad uit passeer ik Bram, ossenkopstuur
was daar ooit niet iets mee
Het ossenkopstuur ?
Aan de andere kant waait Das Phantom mij voorbij
Hij lacht, heeft de wind in de rug
Dat mag ook wel eens
Rare fiets, waar hij op zit
Zijn pet heeft hij niet op, weggewaaid ?
De muur van Oostum
de leegte in
Het waait
Niet zeuren, ik ben buiten
De fiets heeft een binnenbladIk kom door de Deutsche Bocht, warum ?
Garnwerd aan zee is leeg
Sommige dingen veranderen niet
Ik kom tot Warffum
Op Rokkeldais vlaggen staan strak in de wind
Geen Peruaanse panfluitdansers dit jaar
of toch nog ?Nu de wind in de rug
Wie doet me wat
Ik waai Martijn voorbij op de Wolddijk
Kort gesprek op afstand
Eindelijk geasfalteerd
De WolddijkZou Corona ook weg kunnen waaien
Hoe zou de wind dan moeten staan ? -
-
-
-
Gisteren waren er vele solo-ritjes naar NPZ. Ik zag helemaal voor me hoe men zich onder de dijk opstelde in rij met 1,5 m afstand.
Leonie en ik hebben een off-road tocht gemaakt door het Hunzedal, de bossen rond Anloo en getracht de zeearenden te zien in de Oostpolder. Onze lunch was in restaurant het “Bospad” zie strava van Leonie voor een foto.
Het was prachtig zonnig weer, de wind zorgde ervoor dat bij thuiskomst niet alleen de neus fris was maar de rest ook. -
-
Kort kort, en toch nog te warm?
Gisteren met Annette op de stadsfiets een tocht gemaakt.
Vandaag korte mouwen, korte broek. Richting Hoogkerk, Den Horn, Enumatil, Zuidhorn naar noord en de stad weer op zoeken.
Ik weet het niet, corona, zenuwbehandeling of toch warm, het fietsen ging als een zak aardappelen.
Ik dacht een route eerst met tegenwind en daarna ervoor zeilen uitgezet te hebben
Twee derde van de tocht wind tegen, kwam Henrieke nog tegen.
Nu lekker verse asperges met ei ham peterselie echte boter en een wit wijntje. t Is lente.
Morgen een herkansing. -
Passanten
Het zijn in deze tijden kleine zaken die je gelukkig kunnen maken.
Hoewel klein, ik mag het in dit post me-too tijdperk wellicht niet zeggen
maar de eerste kilometer kwam ik achterop bij een stel wel hele ronde billen.
Misschien de meest fantastische billen die ik ooit zag.
Ik ben een billen man dus ik heb er al veel bewonderd, dit was hors-categorie
Het is dat het slecht voor mijn gemiddelde was,achter deze loopster blijven hangen
of dat het dan wel een hoog me-too gehalte zou krijgen, ik moest door.Afgelopen week reed ik net boven Assen, zwoegend tegen de wind, een man voorbij in het rood.
Laat realiseerde ik mij dat het Frits was.
Ik groette met slechts een vingertje en wellicht een grommend ‘moi’.
Op Strava werd ik later op de dag aan dit voorval herinnerd
Frits was gekwetst dat ik hem zo mager had gegroet in deze toch al zo barre tijden.
Een groet op afstand is ongeveer alles wat ons rest
Ik gebruikte een stortvloed aan excuses en Frits ging schoorvoetend akkoord.Ik moet eerlijk zijn, ik was het voorval alweer vergeten toen ik vandaag vertrok.
Het gaat de hele week over de grote dingen van het leven tenslotte.
Nadat ik mij los had getrokken van de billen trok ik richting Roodehaan.
In de bocht net achter Feerwerd komt er een renner aan
Rood shirt, strakke fiets, goed tempo.
Ineens herinner ik mij ‘het incident’ van afgelopen week.
Potverdikkie, als dat Frits is gaan we hem eens goed groeten roept het peloton in mijn hoofd.Frits, enorme armzwaai, FRITSIE !!!
Mijn dag kan niet meer stuk.
Met een enorme lach op het gezicht doorkruis ik het Hooge Land.
Het ligt er net als altijd verlaten bij, hier rijd je niemand in de weg.
Af en toe denk ik aan onze ontmoeting en lach.
Zie je wel, het zijn de kleine dingen die het doen.Ik kan niet beloven dat de ontmoeting met Frits mij vanavond helpt rustig in slaap te vallen.
Ik denk dat ik dan toch onbewust word terug gedragen naar het begin van de rit,
zo dein ik dan in slaap -
-
Bedrogen schaamte
Toen ik gistermiddag om een hoekje keek
Ik heb de boel bedonderd
Met de deur op een kier
Snel naar binnen gekeken
Omhoog
Ja daar hing hijTroosteloos
Op de grond lag de oorzaak
De boel bedonderd
Dit komt nooit meer goedIn hemelsnaam
Wat hing ie daar
Er zat nog lucht in
De banden
Een paar dode muggen
bebloed aan de onderkant van het frameTevreden lagen ze daar naast elkaar
op de grond van de schuur
Twee zwarte schoenen
Met rode wielen
Maat 100Ze lachten hem als het ware uit
Daar hangend tegen het plafond
Oh mijn god
Wat heb ik gedaanEen mooie tocht
Door het noorden
Skeelerend
VoldaanEen lentebok bij
Thuiskomst
Op de toekomst
Proost! -
De poëten en schrijvers ontkiemen weer in het gastenboek. Prachtig! Hulde.
Proza of poëzie, feitelijk een basisbehoefte!
Nu een maand dagelijks Strava gevolgd en gevoed met eigen kilometers. Daarvoor zelden. Kan niet anders zeggen dat het in deze tijden van sociale isolatie een goed medium is om geïnformeerd te worden over het wel en wee van clubgenoten.
Fietsen is praktisch mijn enige buitenhuisuitje. Gezegend dat er geen complete lockdown is. Anderzijds, misschien had totale opsluiting wel geleid tot poëtische oprispingen. En dan had ik ook in het gastenboek kunnen publiceren. Maar ja, je kunt niet alles hebben. -
-
Alweer het zoveelste soloritje van dit jaar. Trapstel begint al bijna een vage herinnering te worden.
Het lijkt weer op de beginjaren van mijn nog jonge wielercarrière. Alleen zijn de ritten tegenwoordig langer en de gemiddelden meestal hoger. Maar wel solo en weer halverwege met een reepje en een ontbijtkoek op een bankje langs het fietspad. Minder kans tegenwoordig dat de bankjes bezet worden gehouden door de bejaarde medemensen, valt mij op.
Laatst nog even op een bankje gezeten tegenover in plaats van in de Stripe, met nostalgische mijmeringen hoe gezellig het daar was met de Trapstel-matties.En onderweg dan weer glimlachen bij die plek waar we flinke meningsverschillen hadden over ronddraaien in een carroussel, linksom of rechtsom. En daar is de dijk bij Lauwersoog waar het tempo soms dusdanig de hoogte in ging dat ik toch even moest afhaken. Geen nood, ergens verderop worden de uitgeruste koplopers herenigd met de uitgeputte achterblijvers.
Ah, daar is de plek voor de rondvraag. Vond iedereen het een geslaagde rit? Oh nee, er is verder niemand. Toch in gedachten nog een soort van clubrit gereden. Gelukkig maar.
-
Hoe sterk is de eenzame dromer
Eergisteren in trapstelornaat op de fiets.
Op naar Lauwersoog.
Op de dijk bij de haven, weemoedig dromen over de overkant.
Jaap achtten we ooit in staat om met flink veel lucht in de banden,
naar de overkant te rijden.
Mits goede windrichting, balans en het laatste hupje het eiland op niet te vergeten.
Gedachten gaan verder terug in de tijd.
Leuk bandje; de Nek met bye, bye, Corona.
Niet meer dan een one hit wonder.Terug met de wind mee.
Heerlijk
Onder de dijk langs, over het Hooge land.
Glooiend landschap, nog kale akkers, slingerende wegen en wierdendorpen.
Het zonnetje maakt het feest compleet.Gisteren met dochterlief anderhalf uur uitrijden ten zuiden van het Schildmeer.
Wederom mooi weer.
Een scheldkanonnade van een onverlaat, die het vast goed bedoeld, maar vindt dat ik niet met dochter mag fietsen.
Thuis aangekomen voldaan even terugdenkend
aan, het laat me niet meer los,
Marco zijn dromen.
Slaap lekker jongen. -
zondag ,luie zondag
geen Trapsteltrein en dan ook geen strakke planning om die trein te halen.
Vanochtend een solo Trapstelritje ?
Ook maar niet.
Wil niks en hoef niks.
Vrijheid lijkt een keuze
Een middagritje dan maar, lekker warm ,maar ook drukker, hmm
Hmm, drukker,
even over denken.Denken op de fiets gaat in elk geval sneller.
Denkend vanuit de Gispen gaat wel verder dan en over de grens in Nieuw Statenzijl , daar waar Ronald en ik gisteren in de zon koffie met appelgebak nuttigden, uit de rugzak van Ronald.
Er hingen even twee agenten rond bij de grensovergang.
Ga maar lekker slapen en gezond weer op, we worden bewaakt en beschermd.
Mijn provider dacht dat ik de grens al over was.Vanmiddag de app maar even raadplegen, niet om te zien of en waar er gefietst is maar de versie die zegt wie en waar er gefietst zal gaan worden.
Hmm, de oude app registreert alleen de wat langere ontmoetingen,
een snelle hete kus met een volkomen vreemde ziet ie niet.
Net als die beide agenten.We gaan naar buiten allemaal.
-
De temperatuur keldert
Kelder opruiming wijnleverancier
De conditie keldert?
Ik weet het niet.
Afgelopen tijd op de skeelers gestaan.
Lange boswandelingen gemaakt.
Roderbos, Appelbergen en Zeegse.
Alles met een temperatuurtje rond de 20 tot 25 graden.
Wat kan de wereld toch mooi zijn, als je het wilt zien.
Het plantsoen loopt alweer wat vol.
Met vrienden een biertje drinken bij de vijver.
Reprimande van een diender op een mountainbike.
1,5 meter!Er wordt muziek gemaakt
En de zon schijnt.
De zwervers zijn chill
Blijft toch knagen, de conditie.
Vandaag op fietse voor dat de ergste wind oplaait.
Ai, te laat, een fikse wind uit het noorden.
Boven de stad langs.
En snel voor de wind terug, een cadeautje.
Bijna eng op die boerenweggetjes met zand en grit in de bochten.
Het gaat nog wel met de conditie.
Een keer ingehaald.Dochter reed met vriend langs Zoutkamp
Werd gegroet door een trapsteldame uit de buurt.
Haar naam begint met een J en is verder oke.
Corona staat nog in de schappen.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.