Gastenboek
Met de fiets naar mijn werk
-
Berichten
-
-
Samen met 4 collegas ben ik uitgenodigd om een paar workshops te geven in Leuven. “Ik ga met de fiets” zeg ik gelijk. Een van mijn collega’s vraagt “waarom?”. Goede vraag. Daar heb ik geen antwoord op. Mijn twijfels of ik het nu echt ga doen of niet gaan gelijk op met het weercijfer dat twijfelt tussen 5 en 6. ‘S morgens weercijfer 6. Ik ga. 366km.
De kilometers vliegen voorbij tot het schelpenpad bij Fochteloerveen. Het is heeig en alles is nat. Nu niet lek rijden. Dan trekt het helemaal dicht. 8 uur smorgens alleen op de hei in dichte mist. Het voelt alsof ik in een kokon fiets. Afgesloten van de wereld, in mijn eigen bubble zonder beeld en zonder geluid. Bij Appelscha trekt het weer open. Het is nu een kwestie van de juiste balans vinden tussen last van het lichaam (beetje doorfietsen dus zodat je niet te lang hoeft te zitten) en verzuring (niet te hard doorfietsen dus. Dan komt langzaam de virtuele tegenstander van Garmin in beeld, die precies het juiste tempo lijkt te fietsen. Wat weet Garmin eigenlijk allemaal van mij? Ik kruip bij mijn virtuele tegenstander in het wiel en fiets een tijd lang in een heerlijk tempo door een meditatief niemandsland. Het landschap kabbelt rustig voorbij in mijn ooghoeken. Bij een omleiding zie ik de virtuele tegenstander langzaam weer in de verte verdwijnen. Even een appje naar de familie. Antwoord: “Ben je dáár al? Wat snel!” Dat motiveert weer.
Lunch in Kampen. Wat is het toch heerlijk om de hele dag overal ja op te kunnen zeggen. Slagroom erbij? Ja. Spek op de uitsmijter? Ja. Nagerecht? Ja.
Het weer klaart op met een waterig zonnetje. Na 10 minuten meldt de driedubbele uitsmijter met spek zich. Het was misschien niet de verstandigste keuze, maar wel lekker. Even een kwartiertje temporiseren en dan is er blijkbaar intern een klus geklaard en doet alles het weer.
Elburg. Wat een mooi pittoresk dorp eigenlijk. Ik denk even “zal ik even stoppen om een foto te maken?” Maar voordat ik de gedachte kan afmaken ben ik er al doorheen. Zo klein is Elburg.
Garmin stuurt me verder via Barneveld Amerongen. Het fijne van zo’n Garmin is dat hij de rit opknipt in verteerbare brokjes. Je ziet niet dat eindloze stuk dat je wilt fietsen. Het lijkt steeds alsof je alleen maar naar het randje van het scherm hoeft te fietsen.
180 km. Alles wat ik nu fiets spaar ik uit voor morgen. En dan wordt het regen met windkracht 4 tegen. Dan schiet de automatische piloot eraf. Het gaat moeizaam. “Gewoon rondjes blijven draaien” prent ik mezelf in. Na een tijdje kickt de automatische piloot weer in. Of zijn het de uitsmijters die eindelijk zijn omgezet in nuttige brandstof? De zon gaat bijna onder. De laatste kilometers ik heb zin in een hele grote steak. Weer misschien niet de verstandigste keuze. Maar toch, je moet ook naar de signalen van je lichaam luisteren. Bovendien zei mijn oma altijd, “je moet goed eten, jongen”. Zij zou het vast geen slechte keuze gevonden hebben. Dan doemt Van der Valk Tilburg op. Het is mooi geweest. 277 km. Niet slecht voor winterbenen. Morgen weer verder… -
-
-
Helemaal te gek! Dat zijn nog eens mooie ommetjes naar het werk!! #doeikjenietna
-
-
-
Goed bezig Arnaud, je zit vast al weer op de fiets nu… veel plezier!
-
-
-
Ekko heeft gelijk. Waarom doe ik het? Vrijheid. Anyway, het laatste stuk…
Na heerlijk te hebben geslapen en na het halve ontbijtbuffet bij van der Valk te hebben leeggegeten vertrek ik richting Leuven. De linker onderarm en linker knie protesteren wat, maar verder gelukkig geen last. Het is windkracht 4 pal tegen maar gelukkig wel droog. De wind fluit vrolijk door mijn schijfremmen en het jasje kan uit. De straps ben ik vergeten, en dus knoop in de mouwen maar om het tasje achterop. Niet ideaal. In Baarle Nassau fiets ik via Belgie, Nederland, Belgie, en Nederland naar België. Dan wordt het keurige asfalt pad ineens zandpad. Maar goed, toch maar ingefietst; hoe lang kan dat nou wel niet helemaal duren…heel lang dus. Het pad wordt modderiger en het begint te regenen. Nog 80 km of zo. Over een uur dus nog 55km. Dat klink al een stuk beter. Dan begint de klinkerweg naar Herentals waar ik uitgebreid aan de croque monsieur en croque madam ga in de hoop dat de regen zal stoppen. Helaas, ik moet ook het laatste stuk door de regen en kom nat aan in het hotel in Leuven. Gelukkig zijn mijn collega’s zo aardig geweest om mijn grotemensenkleren mee te nemen.
Nadat de workshops gegeven zijn, fiets ik langs de bordjes Glabbeek, Kiezelgem, Bekkenvoort, Webbekom richting Diest. Er zit veel modder op de fiets, de ketting piept en vertoont roestplekjes. Gelukkig heb ik een beetje olie bij me en een oud t shirt. De jas is niet echt lekker stabiel achterop geknoopt en als ik vlak voor Diest een Trek dealer zie, besluit ik het te gaan oplossen. Achter de toonbank staat een wat oudere man die waarschijnlijk in de jaren 70 is gestopt met koersen maar niet ook direct is gestopt met koolhydraten stapelen. Zijn vrouw help mij: “we hebben achter nog wel wat om het op te binden”. Heerlijk is dat, zo’n zaak waar ze altijd “achter” nog wel wat hebben liggen waarmee je geholpen bent. Ze komt terug met een prachtig gloednieuw toeclip riempje. Maagdelijk licht leer met zo’n gekarteld ijzeren wieltje dat losslippen tegen gaat. Helaas is het te kort en moet ik een ouderwetse spin kopen. Ze helpt me nog even de jas opbinden en volgens mij wil ze bijna zaggen “doe je wel voorzichtig?”. Ik ga naar Diest, overnacht en ga dan verder richting Eindhoven.
Langs het Kanaal Dessel Kwaadmechelen loopt een prachtig jaagpad met strak asfalt. Midden op het pad zitten tientalle ganzen. Blijkbaar is het seizoen nog niet geopend. Op het smalle pad wurm ik me tussen een grote groep scholieren door met gele hesjes en helmen op. Het is een groot contrast met de vele bloothoofdige Belgische wielrenners die ik tegenkom. In Nederland gooi ik het gechloorde Belgische water uit de bidons en tank ik fris hollands water. Voordat ik het weet ben ik in Eindhoven. Dilemma. Vanavond heb ik eigenlijk een leuk feestje in Groningen. Linksaf verder fietsen, of rechtsaf de trein. Het wordt de trein.
-
-
-
Prachtig verhaal Arnoud!
Chapeau!
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.