Gastenboek
Ronde van 12
-
Berichten
-
-
Velen weten dat ik de Ronde van 12 ga fietsen. Velen vragen zich dan ook direct af waarom? Nou gwoon zou een verveelde puber zeggen. Omdat het kan en omdat ik denk dat ik het kan heeft dezelfde diepgang als een sigarettenvloeitje. Ik had me er al bij neer gelegd dat het een eenzame tocht zou worden als ware ik op weg naar Santiago de conpostella.
Blij verrast kreeg ik een appje van Wilma; vind je het leuk als ik met je mee fiets? Aldus gaat geschieden. Over en weer druk overleg omtrent de voorbereidingen, het is immers geen rondje rond de kerk.
Inmiddels is het bijna zo ver, een gezond soort schoolreisjesspanning maakt zich van mij meester. Heb ik aan alles gedacht? heb ik genoeg eten mee voor onderweg ? verlichting die het lang genoeg volhoudt en extra power voor de garmin? Ga ik dit wel willen en ga ik dit wel volhouden? Allemaal onzin natuurlijk. Eten genoeg te koop onderweg, we gaan een record aantal van de Valk hotels aandoen (de sponsor van de tocht) Tegen de tijd dat de garmin het opgeeft zitten we toch alweer op bekend terrein . We kunnen altijd nog de trein naar Groningen nemen als het echt niet meer wil.We delen een gedeelte van de route met het rondje IJsselmeer. mogelijk treffen we op dit gedeelte nog Trapstellers.
De tocht zelf is hypermodern. We hebben een QR-code als inschrijfbewijs , een digitale stempelkaart op onze telefoon en we gaan niet stempelen maar QR-codes scannen op de checkpoints. Dit alles maakt het mogelijk dat onze vorderingen te volgen zijn.
http://www.rondevan12.nl/volgen
Naam: Mathieu Lam
Deelnemersnummer: 2018162Zondag als de rook om mijn hoofd is verdwenen maar eens vertellen hoe het ons vergaan is
-
-
-
-
-
-
-
Vrijdagmiddag , toch maar een poosje naar bed. Inmiddels ben ik er achter dat in het voren slapen niet wil. Met een gezonde dosis spanning naar Nijmegen aan de was het al gezellig druk en waren sommigen nog een laatste check aan het doen. Anderen probeerden nog een powernapje te doen.
Angst en Ellende voor wat komen gaat verbroederd, groepjes ontstaan .
De start was een trapstelwaardige happening, de wil is er wel maar toch wordt het een rommeltje.
Al snel na de start zaten Wilma en ik in een prettig groepje. Eind 20-ers uit Zwolle die veel aan tijdrijden doen. Er werd sociaal en veilig gereden en de gang zat er goed in. Bij nacht dwars door Brabant. Met de geuren in mijn neus was het niet erg dat het donker was. Tegen het ochtendgloren moest ik mijn meerdere toch erken in de Zwollenaren. 20 km voor stempelpost 3 moest ik ze laten gaan. Leek is nog ver en mezelf opblazen is niet verstandig, Wilma zat er nog steeds fris bij.
Een kop koffie deed wonderen en we sloten weer aan en via de Moerdijk kwamen we eindelijk op de mooie landelijke weggetjes terecht. Bij Utrecht was bij mij het beste er wel af.
Hotelketens van de Valk is hoofdsponsor van de tocht dus naar verwachting genoeg kansen om te eten dus. Van een vergelijkend onderzoek en eten kwam nauwelijks iets terecht. We waren eigenlijk alleen welkom voor wat betreft het toilet en de lobby en koffie uit de automaat. Gelukkig hadden we daar zelf aan gedacht.
Gaande weg werd ons groepje wat groter, wat de veiligheid en de gezelligheid niet tengoede komt. Een aantal kleurrijke types sloten aan. Een met zo’n kleurrijk shirt dat Pipo de Clown er hoofdpijn van krijgt. Zoals hij zijn helm op had zij mij dat hij zijn fiets nog niet zo lang had. Dan nog een Hollands haantje met een fout rose fietspakje, verbaal irritant aanwezig.Na Utrecht besloten Wilma en ik om op eigen tempo verder te gaan. De polder is al een vreselijk saai stuk en de inmiddels opgestoken nw- wind maakte het lastig. Wilma heeft mij er door heen getrokken, hulde daarvoor. Door het tempo er in te houden was Emmeloord in zicht. Intussen was ik al een keer bijna in slaap gevallen op de fiets.
Het vertrouwde Trapstelrecept deed wonderen. 2 koffie en appeltaart deed wonderen, of was het toch de paracetamol. Ook Bij Wilma begon het slaapgebrek op te spelen, dus snel maar weer op de fiets voor het laatste stuk.
De finish in Leek was geweldig, familie en Luuk en Katinka stonden ons juichend op te wachten. Wat is er lekkerder dan een biertje aan de meet? Een liter fles lekker koud witbier in stijl geserveerd door Luuk in een groot glas met Citroën. Zelden zo’n lekker biertje gehad en zelden een fles zo snel leeg gemaakt.The day after. Lang geslapen en een beetje stijf wakker geworden. We kijken terug op een geslaagde dag.
-
-
-
-
-
-
-
Mooi verslag Mathieu,
Vooral het zinnetje over de start “des trapstels”, mooi man!
Ik vind het een hele ferme prestatie van jullie beiden….petje af! (de helm blijft op voor de veiligheid) -
Respect Mathieu,weer wat je meegemaakt hebt.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.