Gastenboek
Thematrainingen Trapstel
-
Berichten
-
-
Vanaf 16 mei begint er weer een serie thematrainingen. Er komt van alles aan bod: klimmen, dalen, bochten, waaieren. Voor elk wat wils. Maar wat is trainen nu precies. Onze Schrijver Des Trapstels heeft hierover zijn licht laten schijnen. Het schijnt echter dat de Belgen er nog een heel ander idee bij hebben. Het goede nieuws: beide is mogelijk!
Je kunt je via de evenementenpagina opgeven voor de verschillende trainingen!
Trainen, het roept herinneringen op. Hoe oud zal ik zijn geweest, vier of vijf. Mijn vader staat achter mij, houdt mijn zadel stevig vast. ‘Je moet gewoon hard trappen en niet te veel met je stuur draaien dan komt alles goed’. Je bent vier of vijf dus alles wat pappa zegt is per definitie waar. Ik ga staan, vader houdt nog steeds het zadel vast. ‘Ja, drukken op die trappers nu’. Zodra hij de kracht op het zadel voelt toenemen laat hij los. Daar ga ik ! Ik ben op eigen kracht in beweging, ik rol, ik rijd. Straatstenen rollen onder mij door, huizen en tuintjes die tot dat moment mijn wereldbeeld hadden bepaald verdwijnen uit zicht. Wat een vrijheid.
Maar ja, trainen is leren. Vallen, opstaan en schelden op de trainer. Of in dit geval op je vader. ‘gewoon trappen en niet te veel sturen’, die man is gek. Net als ik mijn vrijheid gevonden hebt doemt er een huis op. De straat, mijn wereld, eindigt na nummer 14 gewoon met een bocht. En aan de buitenkant van die bocht heeft men het handig gevonden om een huis neer te zetten. En een huis vermijden, dat hebben we niet getraind. Het blijkt zonder wat gerichtere training nog geen sinecure. Mijn stuur schaaft als eerste tegen de muur, zelf volg ik kort daarna.
Van trainen leer je.
Mijn eerste voetbaltraining, ook zoiets. Dezelfde vader laat me aan de rand van een vreselijk groot veld achter. ‘Kom op, jij wilde op voetbal, hup naar die jongetjes toe.’ Daar staan ze, het zijn er heel veel en zij zijn samen. Ik zie mijn redding in een hek, een kind in het nauw heeft nu eenmaal rare reddingsboeien. Bij het hek ga ik stevig staan schokschouderen, dan komt pappa vanzelf bedenk ik. De eerste les van die training was na 3 minuten wel duidelijk, pappa zou niet komen. Ik kon me dus maar beter aansluiten bij al die jongens, het hek toonde immers ook weinig compassie. Van de verdere training herinner ik me niet zo heel veel meer. Maar in dat seizoen heb ik wel heel veel geleerd. Zo was er altijd een jongen die nooit de bal toegespeeld kreeg, dat vond ik raar. Sociaal als ik, toen ook al, was besloot ik hem meer in het spel te betrekken. Midden in een veelbelovende aanval zag ik hem in mijn ooghoek, Hij stond helemaal vrij. Nou ja vrij, hij stond zeg maar als enige niet in het kluitje rond de bal. Snaarstrak speelde ik de bal vanuit de kluwen jongens in zijn richting. De bal stuiterde langs hem heen, hij gaf er verder geen aandacht aan. Langzaam beweegt hij zich richting het gras. Verdomd een klaver vier.
Fiets maar eens met mij mee, ik herken een klaver vier tegenwoordig van heel ver.
Trainen loont.
Nu gaan we weer trainen bij het Trapstel. Herman en Jan Willem worden de vaders die jullie langs muren leiden, met een hand op de schouder langzaam weghalen bij dat hek. Maar ook gaan ze laten zien hoe je de bocht wat makkelijker pakt, hoe je een heuvel aanvalt. Trainingsleer, hartslagen, pyramides. signalen, voor ! achter ! Alles wat fietsen zo leuk maakt boordevol leuke tips en handige aanwijzingen. Uiteraard is het eerst en vooral gewoon heel erg gezellig en leerzaam. Als het meezit kom ik ook nog een avond mee doen, dan leer ik jullie van afstand een klavertje vier te herkennen.
Komt allen !
-
-
Het lijkt mij leerzaam!
-
-
Dat kan er natuurlijk maar een zijn… auteur van vele bestsellers, Marco W!
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.