Het was niet zo druk bij de Chinees, 9 man stonden er. Op Strava bleek dat er een heel Trapstelpeloton op de ATB in Annen een rondje reed, maar dus niet Pieter, Peter L en V, GJ, Michel, Marcel, Marko (inderdaad, met een ‘k’), captain Chris, en ik dus. O heerlijke noordwestenwind, breng ons weer naar De Boeter in Zoutkamp… (Daar was ik vrijdag ook al geweest, maar toen was de Boeter dicht en werden we noodgedwongen blootgesteld aan de koffie in de visrokerij).
De route naar Zoutkamp is zo’n beetje de enige die ik kan dromen, zelfs in al zijn variaties. Zoals deze, via Kollum onderlangs het Lauwersmeer. Chris probeerde ons nog op volstrekt democratische wijze te verleiden tot zijn voorkeursroute bovenlangs het Lauwersmeer, met koffie in de haven, maar de meerderheid vond om uiteenlopende redenen Zoutkamp mooi genoeg. Babette was blij ons weer te zien. Ze maakte ons bij het afscheid deelgenoot van haar mijmering dat zij ‘wel wat had’ met Het Trapstel. De liefde blijkt dus wederzijds.Wij wekken op haar de indruk dat als je bij Het Trapstel fietst, je je vast tien jaar jonger gaat voelen. Maar dat gebeurt naar mijn idee enkel als wij over de drempel van de Boeter stappen. De appeltaart kwam net uit de over toen wij binnenkwamen. Ik hield het bij mijn meegebrachte volkorenboterhammen, maar het bestendigde de liefde, al of niet met een toef slagroom.
Terug richting Stad leidde Chris ons na Feerwerd langs een mooie slingerende route naar het van Starkenborg. Rondvraag, sluiting, klaar.
En dan thuiskomen, douchen, top 2000 aan met net Skik Op fietse op 374.
Wie döt mie wat vandage… Zo ist.