Gastenboek
TrapstelThemaTrainingTecklenburg
-
Berichten
-
-
Toch nog een verslagje van het thematrainingsclubje binnen het Trapstel in Tecklenburg. Enigszins een beetje beschaamd daar ik schijnbaar eerst aangemoedigd moest worden door andere leden. Ten eerste Luuk die gelijk heeft dat er zo weinig over de gereden ritten wordt geschreven de laatste tijd. Als stille genieter heb ik de afgelopen twee jaren vaak in eenzame avonden en/of nachten in de truck mezelf vermaakt met het lezen van de inzendingen in deze rubriek. Ten tweede de verslagen van Ferry die mij heel (en natuurlijk iedereen van de club) heel goed doen. Geweldig dat je weer terug bent in de rode trein Ferry en dat je dit met ons deelt.
Dit gezegd hebbende wil ik de TrapstelThemaTrainingTecklenburg de revue laten passeren.
s`Ochtends vertrokken we vanuit een somber en nat Groningen naar het zonnige Tecklenburg om het afgelopen woensdag geleerde klimmen en dalen op viaducten uit te proberen met echte beklimmingen en ook echte afdalingen. Naast de trainingsgroep waren nog een 15 tal (zeer) getalenteerde Trapstellers afgereisd naar dit mooie gebied om zich in twee groepen uit te leven op de door Jan Willem gemaakte routes. De trainingsgroep bestond naast de trainers/coaches Jan Willem en Herman uit Valentine, Christien, Aniek, Kelly, Harm, Henk en ikke. Vaste speler bij de thema trainingen Arno E. waagde zich bij de toppers en kwam zag en overwon. Klasse Arno. Onze trainingsrit begon zeer voorspoedig. Een snel trappende Herman voorop ik er met stille beentjes achteraan en de rest volgde vanzelf. Inderdaad we begonnen met een afdaling. Na de eerste afdaling keek ik tegen acht ruggen aan, omdat de weg heel sneaky omhoog liep. Met de nieuwe leden Harm, Aniek en Kelly voorop ging het tempo aardig de hoge kant op (pas op medium jullie groep wordt straks behoorlijk uitgebreid). Na een aantal redelijk vlakke kilometers kregen we de eerste beproeving met een hele lange stijging van 4 a 5 %. Niet stijl maar wel heel zwaar, althans voor mij. Ik keek niet meer tegen acht ruggen aan, maar had alleen Herman bij mij die me aanmoedigde om dat veel te zware lichaam naar boven te slepen. Als een geslepen coach wist ie precies hoe hij op mij in moest praten. Kom op Harry nog een paar meter, geweldig Harry mooie cadans, nog een klein stukkie Harry dan komt de beloning in de vorm van de afdaling, na die volgende bocht begint de afdaling. De afdaling was nog twee bochten verder, maar ik kwam boven en daar stond de hele groep op mij te wachten. Voldoening en euforie worstelden om aandacht. Weer volgde een snelle afdaling waarbij ik gemakkelijk kopwerk kon doen. Te snel bleek, want ik had een afslag gemist. Weer zat ik dus achteraan en dat bleef zo de rest van de dag. Na nog twee cols te hebben bedwongen, waarvan de laatste door de meeste mensen drie keer werd gedaan (chapeau) werd het tijd voor koffie en gebak in Lienen. De terugweg verliep daarop net als op de heen weg, alle beklimmingen moest ik lossen en werd door of Jan Willem of door Herman aangemoedigd en begeleid. Op de top stond de groep te wachten en de afdalingen had ik geen problemen mee. Ik heb echter een geweldige dag gehad en ontzettend genoten van werkelijk alles. Zelfs van de uitputting. Mooi gebied, mooi weer mooie rit en ik reed in een geweldig fijne rode trein. Dank aan allen voor zijn of haar inbreng. Herman en Jan Willem ook bedankt voor jullie fijne thema trainingen. Ik keek er erg naar uit, maar heeft mijn stoutste verwachtingen sterk overtroffen. -
-
Mooi, je voelt de pijn, de vertwijfeling en de euforie als het dan toch lukt om boven te komen. Grote klasse.
Luuk heeft groot gelijk, dit soort verhalen maakt het zo mooi om lid te zijn. Om te weten wie er fietst en wat ze meemaken.
-
-
Tecklenburg begon goed. Ik was van plan met mijn Roubaix naar Tecklenburg te gaan. Winterbanden eraf gehaald 25 mm banden erop. Spatbord eraf en poetsen. Tiemen komt langs om het fietsenrek alvast op de auto te zetten. Tiemen bekijkt mijn fiets en zegt “wat heb je daar” . Wat vuil zeg ik . Maar nee!!!! :Een gat in mijn frame op de plaats waar het spatbord heeft gezeten. Etc etc Bikes4you etcetera
Daarna als een gek om half tien de tandenwielen en cassette van de Merckx verwisselen. Dat was allemaal de avond ervoor.
Zaterdag
Slecht geslapen , 7:15 gepruts met fietsen op het rek, Arno arriveert. En op pad. Jonge Arno leren kennen. ( studie/ vriendin etc etc)
Aankomst, veel trapstellers. De klimtrainingsgroep, de toppers voor de 112 km en de easy riders voor de 84 km.
Ik koos voor de 84 km. Mijn vorige (en tevens eerste Tecklenburg ( nov 2014) trauma was nog niet verwerkt en ik had nog het motto …(vrouwelijk geslachtsdeel) -heuvels is niks voor mij . Ik ben een diesel.
De toppers , een stuk of twaalf alpha mannetjes , vlogen weg. Wij, Rob , Robert, Arno , Tiemen en ik er achter aan . We keerden weer om , onze route ging de andere kant op.
Ons groepje van 5 was een prettig , gezellig groepje. Tiemen was altijd als eerste boven, maar daar ging het niet om. We hadden lol. Ik schijn hele foute uitspraken gedaan te hebben. We dronken koffie met gebak in een kas. Ik genoot van het klimmen , ik ging van korte steile heuvels houden.
Aan het eind nog even de Steinstrasse en natuurlijk eindigen bij het bakkertje !Geweldig! ik heb genoten en wil vaker naar Tecklenburg.
Zo goed Luuk?
P.s. Over sks spatborden en hoe het niet moet, zie bij beoordelingen mijn beoordeling:
https://www.futurumshop.nl/sks-raceblade-pro-xl-spatbordenset-zwart.phtml
-
-
Goed dat je waarschuwde Joke . Ook ik heb mijn spatbord ver door geschoven tussen het frame .
Gelukkig nog geen schade maar wel voor de zekerheid getapet.
-
-
De Alphamannetjes in Tecklenburg.
Mag ik u even voorstellen: de enige echte Alphamannetjes: Albert N, Ary, Bertil, Hans, Jan R, Peter L, Peter H, allemaal te G.
We deden als groep de 112 kilometers op de gedenkwaardige zaterdag, 9 juni, 2018.Het was warm en mooi. De route was door JW uitgestippeld en was duidelijk (dank JW). Veel korte klimmetjes en een prachtige omgeving.
Een lange pauze in down town Tecklenburg zelf. Toen weer door naar elke mogelijke klim in de buurt. Er werd gezwoegd, gezweet, gevloekt en gefloten. Wat een feest.
In Bad Iburg moesten de verhitte lichamen nogmaals afgekoeld worden tot normale proporties. Wat is dan beter dan ijs.Toen naar Lienen en de bekende klim aldaar. We hoefden maar één kant te doen, tot de cementfabriek. Ondertussen had Peter H een andere weg genomen en was Hans N (te G) al vooruitgesneld.
Onderweg werd vaak voorgesteld dit stukje Duitsland maar bij Nederland te voegen. Dan hebben wij ook wat bergjes. We zouden kunnen beginnen met een vriendschapsverdrag. En dan langzamerhand Groningen naar Tecklenburg te verplaatsen.
Maar dat is iets voor de lange termijn lijkt ons. (als enige echte Alphamannetjes).Groeten, Jan R te G.
-
Leuk al die verslagen, al ben ik geen groot fan van Jort Kelder, u weet wel, de kakker met bretels . Deze zou nu zeggen “zo heurt het”.😉
Ben ook nieuwsgierig naar de naughty opmerkingen van Joke, zal tijdens clubweekend aan de bar haar daar zeker naar vragen.
Maar wel pech, dat de Carbon fiets zo deze schade opgelopen heeft, maar goed, dat ze ons gewaarschuwd heeft.Over de vraag hoe het zit met de 2 renners MarcoW en Albert Liewes in de Alpen, ben ik ook een beetje nieuwsgierig.
Maar voor de niet Strava volgers, kan ik wel zeggen dat Col du Vars en de berg met de Groningse naam Izoard, lees isookzwaar😉 hebben ze beide de top gehaald.Groeten Luuk
-
Vooruit, een weemoed bijdrage over afgelopen zaterdag, Tecklenburg!
Al ver vóór dat de A31 langs de Groningse grens was aangelegd gingen we met 3, 4, soms meer auto’s naar Tecklenburg. Bij Emmen de grens over en dan via Meppen, Lingen over de Bundesstrasse richting Rheine. Daar konden we de Autobahn naar Ibbenbüren nemen, maar we waren altijd zo aan het converseren dat we prompt iedere keer de oprit naar de A30 voorbij reden. Niemand lette op! Menig keer belandden we in het centrum van Lingen, dat toen op zaterdag nog uitgestorvener was dan de meeste Duitse steden tegenwoordig. Ik kan me niet één keer herinneren dat het in 1 x goed ging. De reis duurde minstens 2,5 uur.Wij kwamen meestal als laatsten op de parkeerplaats midden in Tecklenburg aan, ondanks dat ik – eenmaal op de Autbahn – de verloren tijd probeerde in te halen “met laagvliegen”, zoals één van de Trapstellers placht te zeggen.
Maar we namen altijd eerst met z’n allen (vaak een man of 15 – er waren geen dames bij in die tijd) uitgebreid Kaffee mit Kuchen en we vertrokken tegelijk.
De aankomst was meer gespreid: de laatsten kwamen pas tegen het eind van de middag binnen. Onderweg werd er natuurlijk op elkaar gewacht, maar op afspraak was de koers vrij. Als iedereen binnen was werd er ook weer gezamenlijk bier gedronken met Bratwurst und ein Brötchen oder Pommes.Weemoedig dacht ik zaterdag aan die gezellige voor- en nazitten terug. Zaterdag waren we met 3 groepen: een oefengroep, een groep voor 85 km en één voor 112. Bijna iedereen kwam dus op verschillende tijden binnen en de meesten vertrokken meteen naar huis. Toen we met een paar man nog een bier wilden drinken op het terras van het zwembad, wilden (of mochten) ze niet vóór 6 uur schenken aan niet-zwembadgasten!
Gelukkig kon ik bij mijn vriendinnetje in Jipsing terecht, anders was het maar alleen thuiskomen na zo’n geweldig mooie fietsdag. Want dat was het! Maar het ging nu even om weemoed.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.