Gastenboek
Verslag uit 'De Koers"
-
Berichten
-
-
Als ik ‘s nachts om 06.00 uur terugkeer vanaf Schiphol kriebelt het al. Over een paar uurtjes is de snertsprint. De meest onbelangrijke wedstrijd op de wielerkalender voor iedereen die niet bij het Trapstel fietst. Dit jaar dus een trainingskamp gedaan op Gran Canaria, 6 dagen met verschillende intensiteiten getraind om maar ‘scherp te staan’ op die 6e maart. Toegegeven, in het holst van de nacht terugkeren lijkt wat onhandig gepland maar geloof me, dit heeft allemaal te maken met het kiezen van de juiste momenten. Drie uurtjes proberen te slapen, vergeet het maar. De opgebouwde spanning wordt me te groot. Om 08.30 uur sta ik de eerste was van de vakantie alweer in de wasmachine te proppen. Thuis krediet opbouwen hoort ook bij een juist trainingsschema. Daarbij kan ik alvast wat scenario’s doornemen voor de sprint. Het huishoudelijk werk loopt wat uit de hand. Als iedereen al lang weg is bij Ni Hao rijd ik de straat uit. Om geen concurrentie vervalsing te plegen volg ik de exacte route. Bij Oostum tref ik de fotografe en onze voorzitter. Vanaf ‘De Muur’ ontwaar ik in de verte de laatste wagons. Niet veel later sluit ik aan in de buik van een van de pelotons. Nu geen trap te veel meer doen. Concurrentie peilen, intimideren dat soort werk. Bij Onderdendam zorg ik dat ik vooraan sta. Robert en Tiemen vertrekken, de sprinterstrein erachteraan. Net voor de streep duikt Jaap Vis naast me op, precies de man die ik verwacht had. Zijn tactiek is me bekend en ik heb hem, zonder zijn medeweten, genomineerd als mijn treintje. Even wat afzakken zegt Jaap, met het oog op het veilig door de eerste bocht komen. Gelijk heeft hij. Tim duikt echter direct in het gat en op 20 centimeter van de streep heeft hij al een gat van 20 meter geslagen. De koers moet hard gemaakt worden dus direct in de eerste bocht geef ik er een snok aan, in no-time rijd ik het gat naar Tim weer dicht. Rijden roep ik naar hem, maar dat doet hij niet. Ook best. Heel bewust kijk ik op mijn hartslagmeter. 166 slagen, ruim onder de grens. Daar mag ik ook absoluut nog niet over heen. Ik houd het tempo er half in en wacht tot de mannen weer over me heen komen. Het is weer Tim die door de bocht knalt, nu met Jan van Wolferen (hierna te noemen Jan) er achteraan. Ik wacht tot Jaap langs me is en haak in. Ik heb geen idee wie er nog achter me zitten en wie er al gelost zijn. De mannen die ik had verwacht zitten voor me, op een na. Jan ‘Campa’ Cruiming (hier na te noemen JC) dat hij er nog zit weet ik zeker. Tijd om achterom te kijken is er niet. Jan en Tim maken er een echte wedstrijd van, ze zwieren van links naar rechts en weer terug. Als de wind van opzij komt gaat de boel op het uiterste kantje om maar niemand te laten profiteren. Ik besluit geen meter meer op kop te komen. Dat hoeven echte sprinters ook niet en echter dan dit wordt het niet. Ik blijf aan Jaap hangen, Tim en Jan ervoor. Door de bocht van Sander, opletten. Straks nog een flauwe bocht naar rechts, rustig blijven. Nu nog een scherpe links met grind. Eerst nog een auto tegen ontwijken. Daar is de grindbocht, het rechte stuk op. Zitten blijven, gewoon zitten blijven. Ineens laat Jaap een gat vallen, die zag ik niet aankomen. Ik scheld ‘kom op man’ en rijd direct het gat naar Tim en Jan weer dicht. Jan doet nu al het kopwerk, Tim erachter. Het lijkt wel afgesproken werk, niet klagen ik profiteer er zelf ook van. Rustig blijven zitten. De streep komt dichterbij, het treintje blijft intact. Zit er nog iemand achter me ? ik schat in, nog 300 meter. Nog 200 meter. Verdorie als ik blijf zitten win ik zeker niet, niet te vroeg gaan. Niet te laat ook.Maar ja er gebeurt niets en iemand moet een stap zetten,ik duik uit de rug van Tim. Het plan is om strak naast Jan te komen zodat Tim wat klem komt te zitten. Verkeerd gegokt. Zodra Tim mijn wiel ziet sprint hij weg om niet meer terug te keren. Ik probeer mijn tempo nog te verhogen maar zonder windvanger voor me is het gedaan. Uit mijn rug duikt nu JC op, heeft hij mij gebruikt zoals ik Jaap gebruikt heb ? Gelijk heeft hij, dat is tactisch rijden. Ook hij slaat een gat wat ik nooit meer kan dichten. Ik laat het hoofd zakken en geef me gewonnen. Voor me zie ik Tim de winst grijpen. daarachter zie ik JC en Jan over de streep rollen. Dus eindig ik net buiten het virtuele podium, dat past ook goed bij me, bedenk ik.
-
-
-
-
Geschreven alsof het een ware klassieker is! Prachtig. Zo zie je maar wielrennen is een romantische sport of je nou een koers van 3km of 180km rijdt de beleving is hetzelfde.
-
Heerlijk verhaal Marco! Zo was het precies!
-
Wanneer verschijnt je boek?
Ik wil graag een gesigneerd exemplaar!!
Schitterende herbeleving van “de Koers” 🙂 -
-
Alsof ik het op Sporza zit te kijken! Bedankt, want ik heb natuurlijk alleen het waaiertje voorbij zien komen in “mijn” bocht. Met strakke koppies, dat dan weer wel. En zo hoort het ook.
-
Prachtig! Het lijkt me de hoogste tijd dat je verhalenbundel gepubliceerd wordt
-
-
Schitterend. Eindelijk heeft “De Renner” van Tim Krabbé zijn gelijke gevonden.
-
-
Nu al drie keer gelezen. Meeslepend! Klasse, zo’n verhaal.
-
Mooi man! Ogen dicht en je waant je bij jou in de buggy-seat achterop.
-
-
Nice, zou bijna denken dat je de rijdende reporter was en vergat mee te sprinten. Je had iig de rust va neen toprenner. Je wist waar bijna iedereen zat.
-
Mooi verhaal ervan gemaakt Marco, het leest heerlijk weg. Ik krijg het gevoel en de beelden er weer helemaal bij terug.
Ook mooi om te zien hoe jij het beleeft hebt natuurlijk. Ik vroeg me al af waarom jij niet meer naar voren ging. Om over jou heen naar de kop te gaan had mij teveel gekost, dus dat ging ik zeker niet doen. Het kwam dus net zo uit die dag.
Ik was ook verrast door het gat dat Jaap liet vallen. Toen jij daarna aan ging (voor mij net even te vroeg) en Tim ook los ging, was het voor mij bekeken, gezien Jan en jij de achtervolging belemmerden. Goed positie kiezen is ook belangrijk, staat ook in het ‘Sprinters handboek’.And the rest is history, so they say.
-
Zoals gewoonlijk weer een geweldige impressie van de koers cq sprint.
-
-
-
Voor een verslag als deze kom ik woorden tekort. Wat een geweldige herbeleving!
-
Dan zal ik ook maar zwijgen…….
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.