Gastenboek
Weemoed
-
Berichten
-
-
We hebben het op het gastenboek regelmatig over allerlei zaken zoals, chaos, vaste routes e.d.
maar wat ik nu heb is het verlangen naar sfeer verslagen van de fietstochten. Vond dat altijd een prachtige traditie, leuk om te lezen wie er bij waren, de avonturen onderweg . Tegenwoordig lijkt het wel dat een fototje en de rit op Strava plaatsen de hype is. Als voorbeeld neem ik zaterdag heb een verslag gemitst over Teckelburg en zie wel hele gezellige foto’s voorbijkomen op Strava, maar op het gastenboek geen verslag gelezen. De dauwtrapochtend die ik op de zaterdag ook gereden heb , hierover heb ik wel een klein verslag geschreven.Ik denk echt dat het de sfeer binnen de fietsclub ten goede komt als we wat ritverslagen weer gaan schrijven en ik denk dat het voor leden ook een vorm van handje schudden is..
Door verslagen leer je ook mensen kennen waar je nog niet mee gereden hebt.
Het zal wel weemoed misschien zijn naar de oude tijd, maar er zullen vast leden zijn die nu denken , ach laat ik even een verslag van de rit schrijven. Laat ik het hopen.Met vriendelijke groeten
Luuk Riensema -
-
Over weemoed gesproken. Heerlijk gevoel dat verlangen naar vroeger. Rondom de Noord, Chris die ons laat zien hoe je hard moet fietsen, en waar je aan moet gaan om een sprint te winnen. De tijd dat je vanuit het park nog als 1 groep kon vertrekken. Het witte huisje. Koffie bij de Boeter. Langzaam vervaagt het heden en fiets ik weer achter Chris aan, hij laat zich teruggevallen in de groep, en dan gaat hij me voorbij bij de muur van Oostum. Ik kan hem niet bij houden. Weemoed betekent dat je eigenlijk al weet dat het niet meer terugkomt. Toch blijf je hopen. En zo af en toe komt er een dag die precies zo is als toen.
-
-
Foei Michiel, je vergeet Harry T
-
-
Weemoed is verlangen naar wat ooit was. We hebben dat allemaal soms, dus ik ook. Een herinnering aan mooie belevenissen. En die heb ik zeer zeker aan mijn ritten met “het Trapstel”… en nog steeds! Ik kan er we een boek over schrijven. Maar dat doe ik dus niet.
Gisteren heb ik lekker gereden en even lekker kunnen vlammen. Heel fijn. Rondje om de “Noord” ……JW…..en trappend stel….blijft heel speciaal….bedankt!!! -
Een bijzondere en rare ervaring afgelopen zaterdagochtend met de dauwtrapploeg naar Noordplderzijl.
Zonnebril was niet echt nodig gelet op de bewolking en sputters af en toe…
Na Noordpolderzijl vervolgenden we de dijk met de nodige schapen en keutels..Ook De Noordkaap werd aangedaan, met enig gepuzzel wat nu Borkum danwel Schier was.. Verder trappend in de polder, werd ik ineens rechts verblind. Van de fiets af met GJ. Wat bleek.. achter mijn lens zat de nodige.. schape.. u weet wel.. Heel bijzonder hoe dit in godsnaam mogelijk was.
Enfin, gelukkig had GJ gewoon schoon water bij zich en kon de lens worden schoon gespoeld…
Hele mooie tocht zo smorgens vroeg. -
-
Vooruit, een weemoedige bijdrage over afgelopen zaterdag, Tecklenburg!
Al ver vóór dat de A31 langs de Groningse grens was aangelegd gingen we met 3, 4, soms meer auto’s naar Tecklenburg. Bij Emmen de grens over en dan via Meppen, Lingen over de Bundesstrasse richting Rheine. Daar konden we de Autobahn naar Ibbenbüren nemen, maar we waren altijd zo aan het converseren dat we prompt iedere keer de oprit naar de A30 voorbij reden. Niemand lette op! Menig keer belandden we in het centrum van Lingen, dat toen op zaterdag nog uitgestorvener was dan de meeste Duitse steden tegenwoordig. Ik kan me niet één keer herinneren dat het in 1 x goed ging. De reis duurde minstens 2,5 uur.
Wij kwamen meestal als laatsten op de parkeerplaats midden in Tecklenburg aan, ondanks dat ik – eenmaal op de Autbahn – de verloren tijd probeerde in te halen “met laagvliegen”, zoals één van de Trapstellers placht te zeggen.
Maar we namen altijd eerst met z’n allen (vaak een man of 15 – er waren geen dames bij in die tijd) uitgebreid Kaffee mit Kuchen en we vertrokken tegelijk.
De aankomst was meer gespreid: de laatsten kwamen pas tegen het eind van de middag binnen. Onderweg werd er natuurlijk op elkaar gewacht, maar op afspraak was de koers vrij. Als iedereen binnen was werd er ook weer gezamenlijk bier gedronken met Bratwurst und ein Brötchen oder Pommes.
Weemoedig dacht ik zaterdag aan die gezellige voor- en nazitten terug. Zaterdag waren we met 3 groepen: een oefengroep, een groep voor 85 km en één voor 112. Bijna iedereen kwam dus op verschillende tijden binnen en de meesten vertrokken meteen naar huis. Toen we met een paar man nog een bier wilden drinken op het terras van het zwembad, wilden (of mochten) ze niet vóór 6 uur schenken aan niet-zwembadgasten!
Gelukkig kon ik bij mijn vriendinnetje in Jipsing terecht, anders was het alleen thuiskomen na zo’n geweldig mooie fietsdag. Want dat was het!
Maar het ging nu even om weemoed.-
Mooi verhaal Hans. Er waren toen nog geen Garmins. De koers was vrij, kende iedereen de route uit zijn hoofd?
-
-
-
