Gastenboek
Weer eens naar buiten….zondag 11-12
-
Berichten
-
-
Met de tijd aan mijn zijde, kon ik vandaag uitslapen en eindelijk weer eens met het trapstel mee. Uitslapen was relatief hoor, maar daar over straks meer. In het park aangekomen wreef Dennis het er gelijk maar even in. ‘Moet je niet binnen fietsen ?’. Ik maakte direct maar van de gelegenheid gebruik om te vertellen van mijn gekwetste rug. Binnen fietsen zat er even niet in. Er heerst namelijk een groot misverstand over het binnen fietsen. Dat wordt toch een beetje gezien als excuus sporten. Een beetje een activiteit voor slapjanussen die niet naar buiten durven als de zon niet schijnt. Of wellicht voor jonge vaders of moeders maar ook dan heb je toch vooral geen ‘bragging rights’. Binnen fietsen is slappe hap. Nou…laat mij die bubbel maar even doorprikken. Binnen fietsen is een fysieke uitdaging die jullie buiten fietsers de pet ver te boven gaat. Ik doorsta kwellingen die gewone buiten fiets stervelingen nooit hebben meegemaakt. Zo heb ik dus een Tacx Neo. Een prachtig vormgegeven apparaat die, om jou een zo natuurlijk mogelijk gevoel te geven, zo volgestopt is met high-tech dat hij een dikke 21 kg moet wegen. Aan de binnenkant is hij high-tech aan de buitenkant, nou… zijn er wat verbeterpuntjes. Het in een uitklappen is iedere keer weer een uitdaging. Het wegzetten zonder handvatten van een apparaat met spontaan uitklappende poten is al helemaal een beproeving. Bij die beproeving schoot het mij afgelopen woensdag dus vreselijk in de rug. Niets wat een paar aspirines niet kunnen verhelpen dacht ik. Na twee dagen betrekkelijke rust wilde ik zaterdagochtend toch maar weer proberen een training te doen. Het klaarzetten verliep vlekkeloos, het opstappen ook. De rug voelde best goed tot ik zo ongeveer halverwege mijn training kwam. Bij het opdraaien van het plein voor Buckingham Palace kwam er opeens een virusscanner het parcours op. Midden op mijn weg ging hij me vertellen dat het al 4 weken geleden was dat ik hem voor het laatst ge-update had. Hoe vaak heb je dat als gewone sterveling op weg naar Zoutkamp ? In de virtuele wereld van Zwift kan je dat dus zo maar overkomen. Ik zat net in een sectie waar ik met 110 rpm de benen moest laten draaien. Geen virus scanner zou mij daarvan weerhouden. Met de benen op volle kracht doordraaiend, boog ik mij over mijn stuur heen. Richting de salontafel waar London op dat moment lag. Ik strekte mijn rechter arm om het virus vaarwel te zeggen. Op dat moment schiet er een vlammende pijn door mijn rug. Mijn benen gaan direct naar 0 rpm, mijn handen grijpen automatisch naar de remmen. Hoe hard ik ook rem, ik rijd gewoon door. Virtueel remmen staat nog in de kinderschoenen. Na wat gevloek en wat pijn kreten realiseer ik mij dat afstappen op dit moment niet gaat lukken. Dus na wat herstelwerkzaamheden fiets ik maar weer door, warme spieren herstellen beter, toch…? En ik wilde nog wel zo graag buiten fietsen zondag. Met wat smeermiddelen lap ik de rug wat op. Slapen blijkt een uitdaging, iedere keer als mijn lichaam zich in een andere positie wil draaien moet ik mijn tanden heel diep in mijn kussen zetten.
‘Moet je niet binnenfietsen ?’ ….onwetende !
Het lukt me dus toch om op de fiets te stappen, de benen bewegen blijkt niet alleen helend voor de geest. Het helpt ook de rug te ontspannen. We kiezen net als de light groep voor Bakkeveen. Nog even overleg Slotplaats of de Stripe ? Het wordt de Stripe, light hebben we er echter niet gezien. Die zagen we nog wel net buiten de stad, als Patrick lek heeft gereden. Niet alleen zijn band loopt leeg, ook zijn motivatie. Hij wil niet verder, stuurt ons door. Ons is op dat moment Jaap, Jan, Wilma, Dennis, Herman, Clemens en ik. Maar net buiten Niekerk haakt ook Herman af. Hij blijkt onvoldoende hersteld van een virus. Zijn virus scanner zeker niet op tijd bijgewerkt, bedenk ik mij. Maar voordat ik hem dat kan vragen heeft Herman al rechtsomkeert gemaakt. Toen waren er dus nog maar zes. Zonder verder ongemak bereiken we via een spannend bospad de Stripe. Men staat al met de vuilniszakken klaar om ons te begroeten. Dat was nodig die vuilniszakken, het was bepaald geen schoon weer. Onder het genot van 3 bakken koffie en diverse tapas, waaronder een heerlijke speculaaskwark en zelfgemaakte brownies, praten we Jaap bij over de stand in clubkleding land. Wilma traint vast voor de snerttocht, snert die volgens Wilma wat aan de dikke kant is maar daar wil de chef niets van weten. Zo hoort snert te wezen en nadat hij uiteindelijk warm is gemaakt gaat Wilma akkoord. Daarna weer huiswaarts, ook dat lukt zonder ongemak. Clemens bijt af en toe even op het tandvlees maar laat niet los. Nog een buitje onderweg maar met de wind in de rug doet ook dat geen zeer meer.
Dit artikel is gescand op virussen
-
Mijn excuses voor mijn onwetendheid. Ik moet nog zoveel leren… In ieder geval wel weer genoten van het mooie verslag!
Ik ben overigens ook wel benieuwd naar het verhaal van de groene Jeep vol met IS-strijders op weg naar Zoutkamp, het Palmyra van het noorden. Wij hadden gelukkig slechts te maken met een Friese Stabij die ons herkende als niet-Friezen en onze benen met heerlijke Grunniger droge worst verwarde. Gelukkig gaf deze Fries het na een paar honder meter op.
-
Prachtig verslag , Marco en heeft mij geïnspireerd om ook mijn ritten van de laatste tijd te beschrijven. Vele zullen denken zie Luuk wel weinig op de racefiets maar het zal misschien gek klinken maar hij zit tegenwoordig op een ATB en maakt ritjes op de heide en singletracks in fietsprovincie 1 samen met echtgenote,
Zit al jaren te dubben hoe kom ik de winter door en nadat ik de ATB clinic van Dik gedaan had vond ik het tijd om maar van die dikke banden aan te schaffen. In het verleden alles geprobeerd winterspinning, op de tax en doorfietsen op de racefiets. Vond doorfietsen het leukste maar wilde meer nl andere wegen leren kennen en beter sturen leren. Ik heb nu samen met Katinka een paar ritten gedaan en we vinden het prachtig om te crossen door de bossen.
Deze winter zul je mij dus niet vaak zien , zit op de hei en in de bossen dus, maar zal wel af en toe leuke verhalen schrijven.
Als ik en Katinka wat beter in het ATB fietsen zijn dan zullen we aan de ATB toertochten meedoen maar dat zal volgend jaar zo zijn .
Ik leer veel van het ATB fietsen en ik denk dat het me goed zal doen beter sturen, betere bochten techniek en het verbetert je conditie ook. Na een ritje van 40/50 km op zandpaadjes , blubberpaadjes, singletracks en soms asfalt heb je het wel gehad. Ik heb dan het gevoel of 4 uur op de racefiets gezeten.
Dus ik fiets wel maar anders .
Oh ja en niet vergeten allen op de oliebollen tocht te komen zie ik jullie in ieder geval daar .Groeten Luuk.
-
Zoutkamp werd het. Seryl, Anne Jan, Sabastiaan, Douwe en ik. Via Dorkwerd, Garnwerd, Saaksum, Rode Haan ….. enz, al draaiend tegen de wind richting Zoutkamp. De wissel gesprekken gingen m.n. over de aanschaf van een nieuwe fiets. Rob heeft een nieuw Trek gekocht en ook Sabastiaan staat op het punt een belangrijke beslissing te nemen.. een Trek, een Specialized of een … Het ging dus over comfort, stijfheid, kabels, uitproberen, bij welke fietsenmaker, enz. Al snel waren we in Zoutkamp. Ik heb nog even getracht het rondje uit te breiden naar Lauwersoog…. geen sprake van… en ach het appelgebak bij de Boeter trekt altijd. Binnen zet het gesprek over Sebastiaans keuze zich voort en wordt ook het nieuwe Trapstel tenue bij die keuze betrokken… bij een strakke fiets hoort een strak tenue…of andersom…. Al met al de appeltaart smaakt heerlijk en even later vertrekken we, om via Ulrum, Hornhuizen, Pieterburen met een redelijke wind in de rug, via Baflo in Winsum aan te komen. Van hier hebben we de wind weer wat tegen en bij Klein Garnwerd gebeurt het .. een groene jeep zwaait de bocht om en komt met hoge snelheid op ons af en stuurt naar onze weghelft … om op het laatste moment terug te sturen…..gvd.. wat een idioot… lijkt op een aanslag.. De schrik zit er goed in…dat dit gebeurt.. dat iemand tot zo’n daad in staat is. Bij de rondvraag komt daar geen antwoord op… Ondanks dit…zijn we blij dat we vandaag ook met plezier hebben…gefietst..!
-
Light.
In de Stripe ( strook, streek ) waren wij niet echt welkom, natte konten, vies en besmeurd.
Dan maar naar de altijd gastvrije Slotplaats, persoonlijk vind ik dat een toplokatie, dat mij hoorde je er niet over.
Ik krijg altijd van die nare associaties daar in de Stripe, bedenksels in de geest van voltooid leven en wat daar bij komt kijken.
Het brandende kacheltje in de Slotplaats, de wand met boeken,de interactie met de wat actievere hondenuitlatende bezoekers,de wat verdwaalde fietsers, het immer gestuntel bij het afrekenen, the place to be for me.
Nou vind ik en vinden we allemaal overal wel iets van en sinds Pim roepen we dat ook allemaal heel hard,
Denken wat je zegt en zeggen wat je denkt.
Zolang de nuance er maar is en er dik boven opligt mag het van mij ook nog eens een keer, maar je zou ook je beurt eens kunnen overslaan.
Wie er warenin het park? Drie treinen, de Salt Lake expres met machinist Chris,, de sneltrein naar Bakkeveen en de boemel daar naar toe.
Jan Taeke, Ferry, Michel, Arno de Tweede , Pieter et moi.
Michel reed sterk, rijdt sterk de laatste tijd en gaf het tempo aan, wij volgden, wisselden de kop naast Michel af en waren in no time in Bakkeveen.
Tewrug gas er op, Ferry ging cultureel doen en moest om 13.30 thuis zijn.
Jammer dat we een lekke band kregen en wel de totaal vierkant afgesleten achterband van Ferry.
Jongen toch.
Als het wisselen van een band bij Max even lang zou duren was het snel gebeurd met die jongen. ( snotneus )
Als altijd enthousiaste Trapsteller heb ik vandaag weer een topdag gehad.
Volgende week nog en wat mij betreft gaan we eerste Kerstdag gewoon de wei in, Kerstmanrood tenslotte. -
De regel n +1 is inwerking getreden bij mij thuis. De uitdaging zat hem in het zelf bouwen van een fiets. Het moest een singlespeed worden, wat er niet op zit kan immers ook niet stuk. Toch maar remhoeven gemonteerd immers; no brakes no brains.
Gisteren de pedalen gemonteerd dus vandaag de maidentrip.
Ik moet zeggen het is wel fietsen 2.0. Het automatisme van bij of af schakelen is er niet bij. Ik ging voor een rondje stad. Heen tegenwind zoals dat altijd gaat. Niet dus vertrek met tegenwind is meteen vol aan de bak. Al met al dik 50 km met koffie bij Spaak. Kortom 2 uurtjes intensief trainen, daar kan binnen fietsen of Modder happen Niet tegen op. -
Marco, geweldig verhaal. Het doet me weer denken aan de eerste keer dat ik op mijn indoor trainer (die weegt met har 24 kg zelfs nog meer dan de jouwe) een sprint te enthousiast inzette. Ik kletterde over mijn stuur en fiets, trainer en ikzelf vielen om en lagen languit op het tapijt. Gelukkig geen schade ;).
-
Dank je Herwig. Jouw verhaal is me nog niet overkomen, hoewel ik hem inderdaad wel eens aan het wankelen heb gekregen bij een fikse versnelling bergje op.
Ik denk bij dat soort incidenten altijd aan een stamhoofd uit de binnenlanden van Afrika, dat je hem dan uitlegt wat jou overkomen is. En dat het best normaal is….
-
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.