Gastenboek
Zondag 10-4, trainingsdag
-
Berichten
-
-
Zaterdag was het prachtig weer maar niet gefietst dus ik verwachte vanochtend een natte straat en een buienradar bezaaid met diep donker rode vlekken met koers Groningen en omstreken. Gelukkig niets van dit alles, wel bewolking maar nauwelijks wind en de temperatuur was ook goed te doen. Joke opgehaald en hup naar het park, zin aan fietsen. De opkomst vandaag wat laag maar dat lag natuurlijk aan de kilometers van zaterdag bij de 100 mijl van Drenthe. Samen met Joke besloten een groepje te vormen, waarbij Douwe, Seryl, Herman en zijn gastrijder Ingo aansloten. 5 man en 1 vrouw op koers naar Termuntenzijl want de wind zou Oostelijk zijn, niets van vernomen echter. Heerlijk zwieren en draaien met een groepje van 6 totdat wij bij Wierumerschouw wij een klein knalletje hoorden. Geen steentje die vanonder een band werd weggeschoten maar een spaak uit Herman’s achterwiel! Herman verdween richting zijn auto, zeer jammer. En nu waren er nog 5, maar daar kun je ook mee draaien. Ingo gaf aan nog niet veel zitvlees en kilometers te hebben gemaakt maar zo’n sportieve jonge vent kan veel hebben, dus hup “Gas er op”. Via de noordelijke route reden wij soepeltjes naar Termuntenzijl onderweg genietend van de mooie kleine dorpen. Aangekomen bij Teetied vertrok net de groep Jaap V. weer. Soepeltjes namen wij hun plek in beslag. Zoals altijd is het lekker toeven bij Teetied vooral als er hout op het vuur ligt: heerlijk warm en je kunt je kleren wat drogen. Joke wou een lekker lange fietstocht dus na Termuntenzijl de koers gelegd naar Nieuweschans dwars door de altijd vervreemdende Carel Coenraad Polder. Denkend aan de CC polder zie ik eindeloos lange wegen waaraan geen einde komt. Ingo gaf inmiddels aan dat het tempo niet meer opgeschroefd hoeft te worden, dus sociaal als wij zijn deden wij dat ook niet als hij op kop reed en hij mocht zelfs wat beurten overslaan. Joke en Douwe zijn toch uit stevig hout gesneden want zodra zij op kop kwamen lag de snelheid wat hoger dan wanneer ik met Seryl op kop reed. Gewoon een beetje spielerei. We trokken dwars door het land waar Ingo zijn stee had gestaan dus hij bepaalde vanachteruit de richting. Bedankt Ingo! Via Midwolda, nog even gezwaaid naar Maya en Imca, wat een VIP dorp toch, in een rechte lijn naar huis. Vanaf Hoogezand moesten Joken en Douwe nog even de degens kruisen en zonder twijfel was Joke de sterkste. Bij Waterhuizen had ze iedereen het snot voor de ogen gereden. We hebben daarna Douwe en Joke nog even laten spelen tot aan de stad waar we de rondvraag hebben gehouden. Allemaal tevreden gezichten en heel spijtig dat Herman er zo vroeg af moest door materiaalpech. Daarna naar huis om het de laatste kilometers van Parijs Roubaix te zien: wat een spektakel!
Heren en dame het was mij een waar genoegen om met jullie te fietsen vandaag. En Ingo kom je nog een keer mee? Ja…. -
Als Piet Paaltjens nou eens een racefiets had gehad, ben ik benieuwd hoe ons rivierenland was beschreven. Hadden de Batavieren nog steeds grote handen gehad en had meneer de Wilde al een urinoir gezien? Waar heeft ie het over? Wilco reed maar door en bij tijd en wijle mochten wij hem vergezellen. Hayman zag dat het goed was en de Spaak was open. Wilco, Jan , Jan, Henrieke, Ferry, GJ, Sander, shit ik sla weer een paar over, graag hulp. Op weg naar Termunten vanaf Ni Hao. Jan en Henrieke sloegen ter hoogte van Appingedam weer richting stad om de Kinderkopjes race voor te bereiden en de Spaak aan de oude Boteringe open te stellen voor Parijs Roubaix. Was dit de geboorte van een mooie zaak met Basso en Ridley fietsen, koffie, drinken en evenementen! Op een gegeven moment, nog een keer ter nagedachtenis; ” un momento dado” , sloeg ik verkeerd af. Een verplichting tot blijvend kopwrrk werd achter uit de groep afgedwongen. Aan de koffie werden snelheden van 35 km besproken. Via Termunten, Woldendorp, Wagenborgen, Sidderburen, Slochteren, Lageland, weer teru naar huis. Rondvraag bij de Woldbrug, iedereen genoten. Vrouw net thuis van 22 km hardlopen en snel met zoonlief weer naar de FC. Dochter kwam thuis van een wielerwedstrijd op de baan en is 4e geworden bij de nieuwelingen. Onder de douche, potten bier mee en op weg naar de zaak van Henrieke om met Trapstellers, Boonen tweede te zien worden. Een mooie dag en Henrieke heel veel succes met je eigen zaak, Spaak. Wie weet wat er uit deze eerste bijeenkomst zal voortkomen.
En de winnaar van de plaatselijke race is…… Sander is in het bezit van een ware kassei uit een klein plaatsje ten zuiden van de stad, ” gevonden” door een stevig doorfietsend ventje en door deze voorzien van een prachtig zilveren tandwieltje. -
Volgens mij mis je Bertil en Jan-Taeke en waar Wilco staat moet het Hilko zijn. Verder moet ik eens maar eens uitzoeken wie Piet Paaltjes is want ik snap weinig van de eerste regels. Stukje van “iedereen genoten” snap ik heel goed, was een lekker tochtje na lange tijd niet meer met het Trapstel te hebben gefietst.
-
-
Piet Paaltjens is het alter ego van François HaverSchmidt. Een nogal sombere dichter van een tijdje terug. Ooit eens een werkstuk over gemaakt, geloof ik. Het eerste wat bij me opkomt is “Snikken en grimlachjes”. Wat dat heeft te maken met “Denkend aan Holland” zou ik zo even niet weten. Heb het opgezocht en dat is een werk van Hendrik Marsman.
-
-
-
You say : “‘Ere thrice the sun done salutation to the dawn”
And you claim these words as your own
But I’ve read well, and I’ve heard them said
A hundred times (maybe less, maybe more)
If you must write prose/poems
The words you use should be your own
Don’t plagiarise or take “on loan”
‘Cause there’s always someone, somewhere
With a big nose, who knowsCemetry gates – The Smiths – (Morrissey)
-
-
-
-
-
-
Jij hebt tenminste weer een mooi stukje geschreven, zover was ik nog niet. Maar eerst GJ die niet meer weet hoe ik heet (we hebben ooit nog eens LBL samen gefietst, alle ruim 230 km aan heuveltjes) en dan Wilco ipv Hilko, een man kan ook maar zoveel hebben 😉
-
Hij vergelijkt je zomaar met Wilco Kelderman en dan toch nog klagen? 😉
-
-
Op tijd uit bed gekropen om te kijken wat de dag zou brengen en zo aan de zondag begonnen. Toch vond ik mijzelf ineens in de haast om op tijd in het Stadspark te zijn. Ik ben geen ochtendmens en heb soms het idee dat mijn (toch redelijke) besef van tijd dan nog slaapt.
In het park aangekomen zie ik de groepen van CSG voorbij komen, maar nog geen hel rode shirts. Heb ik ze toch gemist? Mijn ogen speuren goed rond de grote vijver, ook niets roods te bekennen. Eerst lijkt de parkeerplaats leeg, maar dan zijn er toch nog wat fietsers. Gelijk wordt ik bij een groepje geroepen door Marco “Jan, deze kant op”. Daar stonden ook Jaap, Anne-Jan, Wilma en Dennis al klaar voor vertrek. We zouden richting Termunterzijl, waar ik nog nooit de benen stil heb gehouden, dus ik was benieuwd naar deze stek. Mijn verwachtingen zijn inmiddels hoog van de rustplaatsen van het Trapstel, gezien ze vaak kritisch zijn op de koffie en taart en op de ambiance.Marco leek enigszins teleurgesteld te horen dat het een rondje uitrijden zou worden voor ons, gezien de kilometers van de dag ervoor. Nog voordat we het park hebben verlaten sluit ook Homme (?) aan bij ons. Ook bleek Marco ineens te zijn verdwenen, op naar zijn volgende lekke band, zoals later zou blijken. Wij laveerden behendig de stad uit richting het oosten van de provincie. Door Thesinge en allerlei leuke binnendoorpaadjes bereikten wij Loppersum, waar even werd stilgehouden, omdat sommige mannen op de een of andere manier vocht wilden verliezen. Dit ook tot ongenoegen van de automobilisten daar. Sommige mensen blijven een raadsel. Snel door naar Oosterwijtwerd en binnendoor naar Appingedam. Via allerlei kleine sluipweggetjes naar de dijk toe gereden. Daar ging de gashendel, voor een herstelritje, toch aardig open. Vier mannen stoven er vandoor, Wilma en ik lieten het allemaal maar gaan. Wij werden even later opgepikt door een beveiliger van het terrein, die ons met zijn auto als ware profs terug bracht in het peloton. Die stonden inmiddels op dijk te wachten tot wij zouden aansluiten. Gemoedelijk gingen we door naar Teetied, waar de eerste mannen (oa GJ, Ekkko, Ferry, Bertil en Wilco (lees: Hilko)) van het Trapstel al zaten. Gezellig gepauzeerd en er streken meerdere groepen neer. Toen Joke, Tiemen, Douwe eva. binnen kwamen, kwam het besef dat het tijd was om te gaan.
Na de pauze moest er al gelijk een gaatje worden dicht gereden, hoezo het Trapstel wacht op iedereen? Ik dacht dat zo onderhand de koers richting het westen zou worden gezet, maar de vrees kwam dat er toch doorgefietst zou worden naar Nieuw Statenzijl. Dit zou dus geen kort rondje uitrijden worden. De weg voerde verder door eindeloze vlakten, met namen als Johannes Kerkhovenpolder en Hongerige Wolf als tekenen van gedachten die er bij mensen opkomen in deze streken. Sommigen van ons wilden er zo snel mogelijk doorheen razen, om maar aan deze gedachten te ontsnappen. Even stilstaan bij de sluis voor een fotomoment en de constatering dat de sluis lek was. Alsof het erom gedaan was zaten er 12 gaten, zodat 1 held nog niet genoeg had aan 2 handen.
Snel weer door, even over de grens kijken. Niet te lang, want we wilden toch op tijd weer terug zijn. Eenmaal weer op eigen bodem begon er een dwaaltocht, maar niet voordat er een sexy striptease werd gehouden. De zon kwam lekker door, dus alles wat maar uit kon werd verwijderd. Daarna werd het (ver)dwalen in eigen land. Blauwe stad bleek een dood einde, dus maar weer omgekeerd. Via bekende wegen er met een boog omheen gereden, om vervolgens bijna weer terug te rijden naar Winschoten. Toch weer de koers richting Groningen gevonden. Over de erg mooie Slochterweg, vooral zo in de zon, op Stad aan. Mijn benen wilden al eigenlijk niet meer, maar naar huis moet je toch. De tocht ging eigenlijk voorspoedig verder. Al snel waren we bij Borgsloot, waar we aan het begin de rondvraag hielden. Iedereen had genoten van het weer en de mooie wegen die Jaap had uitgekozen. Daar gingen de meesten nog voor een hersteldrankje, maar ik moest maar gelijk op huis aan. Dat herstellen doen we thuis wel. Even met het idee gespeeld nog langs de Spaak te gaan, maar al snel erg geïrriteerd door het vele volk in de stad had ik geen zin de Oude Ebbingestraat in te gaan. Blijk ik later straal langs Henrieke te zijn gereden in de Oude Boteringe, waar de zaak dus echt zit. Thuis vermoeit, maar voldaan de koers gekeken. Mensen van Skye die liever naar de grond gaan en 5 mannen te zien harken naar de laatste ronde. Wat een dag weer, genieten.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.