Gastenboek
Zondag 16 Augustus
-
Berichten
-
-
Na de wat terneergeslagen sfeer van de afgelopen dagen op het gastenboek twijfel ik vanmorgen. Fietsen ga ik, die paar druppels gaan daar niets aan veranderen. Maar ga ik met de club of laat ik dat maar achterwege ? Ik kies toch voor de koers naar het stadspark. Ondanks de wiskundige formule, druppels + is trapstel – , staan er nog best veel rode shirts. Er wordt gesplitst in twee groepen. Luuk sleept een groot deel van de rode trein mee. De rest schaart zich achter Chris, zeven in totaal. Naast Chris hebben we vandaag Marten ,Anne Jan, Joke, Janwillem , Jan en ik. De route gaat vandaag via Lauwersoog, daar komen we vaker maar Chris heeft een briljante vondst. We doen hem andersom ! De roep om als oude rot de boel op sleeptouw te nemen is aan Chris natuurlijk wel besteed. Van quitte af aan is hij duidelijk de baas. Na enkele kilometers zegt Chris dat we om de beurt 500 meter rechts op kop gaan rijden. Daarna doorschuiven naar links en dan na 500 meter afzakken. Als de patron het zegt dan doen we dat. Er is nog iemand die als een soort Gallisch dorp zich wil verzetten tegen deze opgelegde duidelijkheid. Hij stelt de ‘waarom’ vraag. Chris laat vervolgens zien hoe duidelijk communiceren werkt. ‘Omdat ik dat wil’ en tsja daar is natuurlijk niets tegen in te brengen. Deze nieuwe vorm van draaien is wel even wennen hoor. Qua fietsen werkt het natuurlijk prima maar met zeven man in zo’n groep heb je dus ook zeven gesprekken lopen. Zes met de andere renners en als je helemaal achteraan zit kun je ook nog eens in gesprek met jezelf. Vooral dat gesprek is heerlijk, in de luwte met een gestaag dalende hartslag zak je weg in een soort pudding van gelukzaligheid. Totdat ineens de man voor je gaat opschuiven in de groep en je bruut ontwaakt uit je meditatieve moment. De aanwakkerende wind maakt het steeds iets zwaarder. De regen is allang weggetrokken en ondanks dat Janwillem en ik ons hadden verheugd op een heerlijk ochtendje mopperen op het trapstel moeten we concluderen dat er echt helemaal niets te zeuren valt. Bij Lauwersoog duiken er ineens twee nieuwe gezichten op in onze groep. Een (we noemen hem Adonis) vraagt of hij mee mag draaien in de groep, de ander hangt aan het einde om vooral te profiteren van onze snelheid. Want snel gaat het daar, de wind komt steeds meer in de rug. Joke blijkt ineens niet meer aanspreekbaar, ze doet slechts nog verwoede pogingen om in het wiel te duiken van Adonis. Het was me nog niet direct opgevallen maar onze mee fietser heeft benen als een Arabische volbloed, zijn derriere zit rond en strak opgesloten in de koersbroek alsof de koersbroek ooit slechts voor hem ontwikkeld is. Armen als staalkabels maken het plaatje compleet. Tegen de tijd dat Joke daadwerkelijk in zijn wiel hangt gaat Chris net de koers hard maken. Chris had Adonis nog niet op waarde geschat vermoed ik. Hij probeert de koers zo had mogelijk te maken om ons in de sprint op de heuvel voor Zoutkamp allemaal te vermorzelen. Adonis geeft echter geen krimp, bolt de rug. Trekt de koersbroek nog iets harder om de stalen billen en laat Chris kansloos achter. Voor straf laten wij Adonis achter in Zoutkamp. We meren aan bij de Boeter. De groep van Luuk zit er ook, ze hadden wat lekke banden leed te verwerken. Koffie met appelgebak en ietwat inzakkende slagroom, we laten het ons goed smaken. Op de terugweg wordt het weer wat vochtiger maar echt nat wordt het nooit. Bij de rondvraag moet we concluderen dat het een heerlijke rit was. Dat we niks te zeuren hebben. Nou ja niks, morgen is het weer maandag. Klote….
-
Ekko, kom er maar in…. 🙂
-
‘ s Morgens als eerste in het stadspark. In mijn kop lijkt het 1 januari. Goede voornemens. We gaan er iets moois van maken. Te starten met een knuffel. Een groepsknuffel wel te verstaan. Groep 1 gaat van start en zal onder de noemer rit van censuur en lekke banden zijn, haar vervolg krijgen. De namen laat ik aan een 1 van de ploeggenoten over, want schaamrood ik ga er een paar vergeten. Op naar Zoutkamp met de kop in de wind. De ouderwetse route. Lekke band no.1 leidt tot hilariteit door de uitvoering van het oppompen. Vooral het vrouwelijke lid van de club van censuur heeft een meesterlijke verbeelding over het getoonde tafereel. Haar naam wordt dus niet genoemd. Een en ander laat de creativiteit van de anderen op hol slaan. God wat melig en toch zo leuk er wordt veel gelachen. Ik weet niet wat de dame in kwestie bezielt, haar naam wordt niet genoemd, maar zij wil het oude rubberen object, met lek uit de vuilnisbak halen. Ze zat al met haar hoofd in de afvalbak, maar ziet halverwege af van haar poging. Er worden wat oude ” van Kooten en de Bie” sketches na gedaan en tijdens het rijden wordt gevraagd om de volumeknop wat hoger te draaien, een Haags accent kan heren K en B erg goed na doen. De ouwe rtten worden van de nieuwe gescheiden: ” Wie zijn Kooten en de Bie?” Lek nummer twee dient zich aan. Zelfde band, welke uitvoering kunnen we nu verwachten? Nu door naar de Boeter, waar heavy/ medium later ook binnenkomt.De zaken aldaar kennen we wel, dus behoeven geen verdere woorden. Op de terugweg even wat mee- wind pikken. De rondvraag voorbij het bruggetje bij de driesprong langs het van Starkenborghkanaal. We hebben allen ons steentje bijgedragen voor een fijne goede en veilige rit. Geen man en vrouw over boord ondanks reisbenen, zware benen en alcohol benen. Sorry voor de weinige woorden, maar ik had beloofd om dit verslagt te censureren. Je had er bij moeten zijn. Dame, heren bedankt voor een mooie zondagochtend.
-
Prachtig verslag!
-
Medium Light bestond volgens mij uit:
Ekko, Sander, Luuk, Jannie, Martijn, Christiaan, Michiel, Jan-Taeke en…….nog iemand van wie ik de naam even kwijt ben.
(Misschien is dat carrousel draaien ook wel wat voor light dan weet je aan het einde tenminste wie er allemaal meerijdt)
-
opa Ferry was er ook bij!
-
-
-
-
Je bent me net voor Joke!
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.