Gastenboek
Zondag 5 juni
-
Berichten
-
-
Ineens is alles anders
Tim won een koers
Dat verandert het gevoel in een groep
Als winnaar mag je wat later komen
Tien minuten na de klok van negen is hij er
Wij schikken ons in ons lot
Hij won tenslotte een koers
Kunnen wij niet zeggen
Waar gaan we heen, ook maar naar Termunten
Net als medium dat tien minuten eerder had besloten
Sebastiaan twijfelde wat, hoe hard gaat Heavy ?
Jan en ik hebben bier gedronken
Tim had gisteren een koers en Jan C past zich aan
Sebastiaan besluit mee te gaan en ons de richting te wijzen
Af en toe een pufje maar hij slaat zich er kranig doorheen
Bij Teetied nemen we de tafel in het midden van de tuin
Een koerswinnaar moet in het midden van de aandacht staan natuurlijk
De meeste mensen houden gepaste afstand, kijken met bewondering
Behalve Sander die vanuit de medium groep aankomt
Hij gaat gewoon tegenover Tim aan tafel zitten
Dat is de wielersport, je kunt je helden gewoon aanraken
Teetied had het druk, had eigenlijk geen tied
Na een koffie wat gebak en cola dan maar geen tweede bakje
Terug naar de stad in wisselende tempo’s
Wat een weer, wat een dag, heerlijk fietsen
Net voor de stad nemen we afscheid van elkaar
Tim legt zijn hand op m’n schouder, bedankt me voor de rit
Ik word er warm van, want ja
Hij won een koers
Maar hij blijft zo gewoon -
Medium verliet het park zonder op Tim te wachten, onwetend van zijn komst maar niet van zijn winst in de koers van Steenwijkerwold, bravo Tim! Met Chris, die na een uurtje afzwaaide in verband met andere afspraken, Jan R, AJ, Jan Taeke, Peter van K, Kaptein Tiemen, Seryl, Douwe “The Butcher”, Dennis, Fred en ondergetekende werd het vizier gericht op Termuntenzijl onder de bezielende leiding van Tiemen. Eerst eem’ rondom Stad om bij Zuidwolde definitief de koers op Noordoost te zetten, hoewel.. er werd op enig moment gevraagd of het toch NPZ werd, maar dit werd resoluut ontkend door de kapitein van dienst. Enfin, Termunterzijl.. Zoals er vele wegen naar Rome zijn, zo zijn er ook vele wegen naar Termunterzijl zijn we inmiddels achter. Prachtige wegen overigens, daar niet van.
Bij Teetied troffen we Heavy aan, pontificaal midden op het veldje aan de picknicktafel, ze hadden dan ook een winnaar in hun midden en zoals Marco al zei in het heavy verslag: Dan mag het! Het was druk bij Teetied en dat liet zich merken in de wachttijd voor de koffie, een kniesoor die erop let zo lekker in het zonnetje. Het zal alles te maken hebben gehad met de grasbaanraces in het dorp en het vele wielerpubliek op het terras.
Terug naar Stad, het tempo ging nog wat omhoog met de wind half in de rug. Hier en daar was het even koers, hadden mensen het even moeilijk maar er werd uiteindelijk altijd weer gewacht en moe maar voldaan keerden we weer huiswaarts. Kon het maar eeuwig zomer blijven!
-
Prachtige verslagen Marco en Sander!
-
Jan.
Wij mannen buigen het hoofd en lichten de helm voor de jonkies.
En genieten daar van.-
Tjonge, die Jan rijd als een jonkie. Het levende bewijs dat leeftijd maar een cijfer is.
-
-
Mooi verslag Marco!
Op de fiets verliest iedereen zijn leeftijd. -
En dan light. Herman nam meteen de touwtjes in handen en had andere plannen dan noordwaarts rijden. Het moest Drouwen worden, met voor de liefhebbers een extra lusje over de Col de Bronneger, of hoe dat hobbeltje ook mag heten. De groep werd in tweeën gesplitst. Groupe Herman had naast een grieperige Wilma aan boord Alie, Arno de Nieuwe, Rob Bosman, Christien, Yde en ik. De groep achtervolgers (Groupe Arrno) bestond uit Christisaan, Harry, Jan D, Leonie, Michiel, André, Bertil en Janwillem. Het spoorwegviaduct bi Onnen diende als opwarmertje voor die vreselijk hondsrughobbel. Het tempo lag op een voor iedereen haalbaar niveau en Wilma waarschuwde netjes als ze haar neus wilde snuiten, zodat er geen praatjes op het ogb van zouden komen. Het weer was prachtig, het gezelschap prima, en de route over soms onbekende fietspaadjes. Gisteren had ik lekker doorgereden tijdens de Lamp Classic. Dat beviel me prima. Nu had ik een hartslag van rond de 100, niveau vetverbranding en ook dat is genieten. Alie’s benen liepen bij Gasselte ineens vol, dus leverden we haar en Wilma af bij de koffiestop in Drouwen. De rest reed door naar de Bronneger Bult. Herman sneed hem als eerste aan, ik zette wat later aan en bleef op 10 meter hangen. Ik zou dat gaatje nog wel dichtrijden, leek me. Arno kwam voorbij, tja, als hij het voor me wil dichtrijden ben ik de beroerdste niet. In zijn wiel reden we Herman voorbij, erop en erover. Prima wieltje van Arno, dacht ik, ben ook hoognodig aan een nieuw setje toe, maar dat dan in letterlijke zin. Net toen ik wilde aanzetten om over Arno heen te gaan brak er iets bij hem. En zo kwam het dat ik als eerste bovenaan de bult Drouwen binnenreed.
Koffie.
Het was goed toeven op het terras en na de koffie ging het door het Nij Hemelriek richting Gasteren, Oudemolen, Tynaarloo. Even later de rondvraag, omdat Herman via 50 Bunder huiswaarts ging. Iedereen tevreden, een heerlijke dag.
Op het toilet in Drouwen zong Daniel Lohues ‘Het is een prachtig mooie dag.’ En doar het ie geliek an. -
Herman sprokkelde zijn eerste light rijders bij elkaar, hij riep de aandacht door aan te geven dat het een rit van 100 km zou worden met twee uitdagingen. Schuifelend en een beetje om zich heen kijkend kwamen de eersten naar hem toe, met een man of tien konden we wel op pad. Maar ineens was tien zeventien, da’s te groot voor een nette gedisciplineerde trapstel rit. De club werd gesplitst, maar niet voordat Herman een aantal afspraken met de groep had gemaakt. Hij nam, zoals hij het zelf zei, al een voorzetje op het verhaal “wegkapitein”. Niet harder dan 25 door de bebouwde kom, altijd twee aan twee fietsen, een paar zaken die heel normaal lijken, maar toch even gezegd diende te worden. Op pad gingen we, steeds afvragend wat die uitdagingen zouden zijn. Al snel waren we het er over eens, de eerste uitdaging was naar alle waarschijnlijkheid het feit dat we met Herman aan het fietsen waren, iets anders konden we niet verzinnen. Koffie in Drouwen zou het worden, twee groepen achter elkaar aan, soms wat dichter, soms wat verder. Herman voorop met Ronald, Alie, Arno (ja, er is er nog een), Christien, Yde, Wilma Rob. De achtervolgende groep bestond uit Jan D, Bertil, Harry, Leonie, André, Christiaan, Janwillem, Michiel en ik zei de gek. Heerlijk weer, er werd gewisseld, er werd gepraat, er werd gedronken (want warm was het). Via Haren, Zuidlaren en Gieten richting Drouwen. Vlak voor Drouwen werd er gestopt, Herman gaf aan dat je zo koffie mocht drinken, dat mocht later ook, maar er was eerst een uitdaging, een bultje voor de liefhebber. Die waren er genoeg, blijkbaar is de gemiddelde trapsteller dol op bultjes, want een enkeling ging niet mee. Door naar Bronneger en daar kwam die, de Stobbenweg. Mooi omhoog lopend, een enkeling liet zich verschalken, een ander kwam laat op gang, weer een ander reed onbewust een gat dicht en moest daarna lossen, er gebeurde van alles. Leuk, grappig, prettig. Daarna afgezakt naar de koffie, goed gebak, bidons bijvullen en de rit vervolgen. Yde besloot eerder weg te gaan, hij ging op eigen houtje terug. Door de mooie natuur van Rolde, naar Balloërveld, Oudemolen, Zeegse en via Eelde weer richting Stad. Het deed mij deugd te zien wat er gebeurde toen mijn zadel losliet en ik moest stoppen om deze weer recht en vast te zetten. Groep 1 fietste door, groep 2 (mijn groep) stopte en wachtte tot ik het euvel had verholpen. Vol goede moed reden we verder, zoeken naar groep 1, maar misschien hadden ze het gemist, niet gezien? Wie weet. Nee, aan het einde op de T-splitsing stond Ronald ons op te wachten, gaf de richting aan en een paar honderd meter verderop stond groep 1 te wachten. Daar wordt je toch blij van, man man man, wat heerlijk, dat clubgevoel. Ik werd er bijna (let op bijna!) emotioneel van. Na de rondvraag, waarbij Herman na wat schouderklopjes huiswaarts keerde reed er iemand lek. Bandje gewisseld en uiteindelijk werd door een ieder de stadgrens bereikt en konden we allen terug kijken op een geslaagde, mooie, zonnige, prettige en lekkere tocht. Herman bedankt voor de rit, fietsgenoten, bedankt voor jullie gezelschap.
Toch vraag ik me af wat die tweede uitdaging nou was? Heb ik iets gemist? -
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.