Gastenboek
zondag 8 april
-
Berichten
-
-
voorjaar
blauwe luchten en nu al zon
het meisje van het conservatorium liep met haar hond
blote benen en een jurkje
dacht ik, het was een lichte legging, zag ik
helaas
herriemakende scholeksters, bloeiende pollen dotters, omhoogschietend riet, miauwende buizerds
een op haar stoepje zittend lezend meisje in de late avondzon
een wildvreemde die dag zegtblote benen dus
straks
twee treinen
in het oude winterkleed, zuidwaarts
door de donkere drentse bossen
in zomerkleed, op naar het noorden
opo naar het licht.
het Trapstel ontwaakt. -
Mooi proza GJ maar is er ook gefietst? Luuk, Katinka, Gerda, Alie,Conny en ik hebben vandaag rond Arnhem gefietst. Mantel organiseerde dit jaar voor de derde keer haar toertocht rond Arnhem en daar mag de Postbank natuurlijk niet in ontbreken.De organisatie was wederom erg goed. Voldoende parkeergelegenheid , goede verzorging onderweg en uitstekend gepijld . De verschillende routes gingen door de mooiste weggetjes en paadjes. En het glooiende landschap zorgde ervoor dat de benen goed getest konden worden. Wij gingen voor de 110 km maar omdat het prachtig weer was en de benen in opperste stemming waren heb ik in overleg voor de 150 km gekozen. We troffen elkaar een paar keer op de route en hebben vanaf de Emma-piramide de tocht gezamenlijk uit gereden. Een horecaplein bij aankomst wat kan een mens zich nog meer wensen na zo’n prachtige dag op de fiets.
De tocht is absoluut een aanrader. Dit jaar was de tocht met 3500 deelnemers uit verkocht. De grens is daarmee m.i. wel bereikt op sommige punten op de route was het wel erg druk.
Nog even een pluim voor onze club, sommige clubs houden er toch een andere kijk op sociaal en veilig rijden opna. -
Wij mochten slechts zwaaien in Rolde, zwaaien naar Joke. Zwaaien naar haar moeder, zwaaien naar Drenthe. Het beloofde land toch zeker. Wat was het er mooi. Douwe kreeg het er spontaan tien graden warmer van. We kregen het er allemaal warmer van. Maar wij moesten terug naar Stad. Naar de grote mensen wereld, Joke mocht blijven in Rolde. Als ze geen Strava zou hebben zou ze in mijn gedachten altijd daar blijven, in die tuin in Rolde, zwaaiend. In het beloofde land.
In Rolde en omgeving hebben ze een krant waar op de voorpagina heel ander nieuws staat als bij ons. In Drenthe zijn geen boze mensen, in Drenthe zwaaien motorrijders naar fietsers. Geven proleten in land rovers voorrang aan mannen en vrouwen in lycra. Geven fietsers voorrang aan Schotse Hooglanders. Douwe kreeg het spontaan nog tien graden warmer bij het zien van zoveel moois. Tot snel, zei hij nog. Douwe dan natuurlijk. Schotse Hooglanders spreken niet. We bleven nog even in Schotse sferen. In Hooghalen belanden we bij het wapen van Schotland. Meewarig keek de uitbaatster ons aan, waarom zou je gaan fietsen als je zeshonderd soorten whisky kunt proeven. Na hoeveel malts zouden die Hooglanders wel gaan praten ?
Zou Herwig weten dat zijn lichaam gemaakt is om eeuwig over het balloerveld te zweven.
Heel Loon was uitgelopen om te vieren dat de zon scheen of zoiets. GJ wilde het weten, ‘waarom is het zo druk in Loon ?’ Vroeg hij hardop aan al die aardige mensen. Wie wilde mocht antwoord geven. Er was een dame die zich geroepen voelde. Ze kwam uit Hiekersmilde dat kon ik horen. In plat Hiekersmildes riep ze…’Het Oe de Krant niet leez’n’, nee mevrouw wij moeten het doen met het leed van de wereld. De pijn van het bestaan, wij blijven maar even in Drenthe. Wij moet nu weer gaan….
Wij waren, GJ, Joke, Seryl, Douwe, Erik, Marten, Coen, Chris, Herwig, Sydney, Victor, Marco, Bertil en Roelof wij waren in Drenthe.
-
-
Mooie ode aan Drenthe ! Haha een vrouw uit Hiekersmilde zou zeggen ” het ie ( niet oe) de krant”…
Bedankt voor het naar Rolde brengen.-
Aangezien Hiekersmilde niet bestaat is Marco deze dichterlijke vrijheid toegestaan.
Een Smilleger zou Hijkersmilde eerder Héykersmild noemen.-
Niet mee eens! Kwam jij niet uit Assen?
-
-
-
-
-
Wordt Herwig nu moeiteloos als een van de witte wieven bestempeld?
Wederom genoten van het verhaal!
-
Weerzien met een oud Trapsteller
Onze echte nestor van het Trapstel is zoals jullie weten Roelof Geersing. Roelof trapt nog menig kilometer weg. Ook dit weekeind, dit doet hij de 100 mijl bij onze “vrienden” van NOAD…Afgelopen zondag (volgens mij 9 april) stond hij weer bij het Trapstel, met…tot mijn grote verbazing, zijn zoon Erik.
Ik had voor mijzelf besloten om mij aan te sluiten bij Marco, die met Joke een deal had gesloten om in “stijl” via Hooghalen, Rolde aan te doen. Daar zou Joke haar moeder bezoeken.
Na het hartelijk weerzien met Erik, vroeg Roelof mij of Erik wel mee zou kunnen komen met ons groepje…? Nu moet je weten dat Erik in de 90e jaren niet onverdienstelijk fietste bij het Trapstel en de amateurs. Erik heb ik sinds genoemde tijd niet meer zien fietsen, wel heb ik z’n brillen gepast bij Eye Wish en heb ik gezien dat hij wat zwaarder is geworden. Ik antwoordde dus: “Ik zou het echt niet weten Roelof, we moeten maar zien, we komen er altijd wel uit”.
We hebben dus heerlijk gefietst in/door het mooie Drenthe (hoewel……?). Tot Appelscha was mij de route bekend en heb ik het “roer”, al draaiend in een trage carrousel, met Joke gedeeld. Hierna was het woord aan Joke… .Op een gegeven ogenblik krijg ik te horen van Herwig dat Roelof is gelost en z’n eigen weg heeft gekozen. We melden het aan zoon Erik en die vertelt , totaal niet ongerust, “die gaat z’n eigen weg wel , heeft deze dagen al zo veel gefietst, hij zal het wel wat rustiger willen doen”. Dus.. .. meekomen kan Erik zeker…. maar Pap toevallig eigenlijk even niet.. Het gaat zoals het gaat en het was goed, heel goed….. Leuk je weer te zien Erik!
Toen ik had besloten om mij aan te sluiten bij voornoemde groep, ging me dat wel aan het hart, want ik kon niet bijpraten met Gerard (GTF) Vroom, “een heupbreuk…. lotgenoot..” , jammer. Gerard hebben we al een tijd niet meer gezien. Gerard (GTF) ging nu met de groep naar Friesland, naar Bakkeveen. Dat bijpraten doen we dus niet in Friesland of Drenthe maar normaal op het “Hoge Land”.
-
- Je moet ingelogd zijn om een antwoord op dit onderwerp te kunnen geven.