5 maart 2019
Het is 6:30 als ik met een oude trui aan en een klein pakketje achter op de racefiets door de Onlanden rijd. De zon probeert langs de horizon omhoog te krabbelen, maar het lukt nog niet. Ik hoor vreemde vogelgeluiden en de wind is West, kracht 4. De hele weg wind schuin tegen dus. Dat belooft een pittige rit te worden richting Leuven. Er is ook regen voorspeld. Als ik in de eerste pakweg 150 km natregen, gooi ik mijn oude trui weg bij de lunch en kan ik droge kleren uit mijn pakketje pakken is mijn strategie.
Na 11 km voel ik wat spierpijn aan de achterkant van mijn been, na 20km zit mijn zadel toch niet helemaal lekker. Ook een beetje last van slapende vingers. Het zal wel angst zijn. Na 25 passeer ik in Roden het bord van ‘de lekkerste koffie van Roden’. Gelukkig zijn ze nog niet open, anders zou ik gelijk al vertraging oplopen. Door richting Appelscha. Ik dans tussen de takken door die door de sterke wind van de afgelopen dagen op het pad zijn gewaaid en merk dat de vingers wat stijf worden. Als ik op de Garmin en zie dat het 2 graden Celsius is, verbaast me dat niet. Ik houd me vast aan het motto ‘als je het koud hebt, trap je niet hard genoeg’. Appelscha glijdt voorbij en na zo’n 80 km begint het lekker te draaien.
Ik judo met de wind. Soms begint hij steeds harder te duwen en lijkt hij te winnen, maar ik weet me steeds weer met een bocht uit zijn houdgreep te draaien. Bij Zwartsluis ruik ik een zware stroopwafelgeur waar ik met mijn fiets haast doorheen moet snijden. Ik krijg er honger van maar wil niet lunchen vóór Kampen. Ik fiets een prachtig stuk op de dijk als ik schuin onder mij een grote Buizerd-achtige roofvogel met me mee zie vliegen. Hij heeft mij duidelijk niet gezien en vliegt plotseling omhoog, de dijk over, vlak voor mij langs. Die wind moet toch ooit een keer ophouden zegt mijn gevoel. Het is niet eerlijk om de hele tijd dezelfde kant op te blazen. Dan doemt Kampen op en ga ik eens uitgebreid zitten voor de lunch.
Het is nog steeds droog als ik verder ga. Nu maar WEL even een foto in Elburg. De vorige keer was ik er al doorheen voordat ik er erg in had. Ik volg trouw het lijntje op de Garmin. Zo trouw, dat ik te laat door heb dat Garmin me in Elspeet spontaan op een extra zinloos lusje door een nieuwbouwwijk trakteert. Ik heb nog maar één kop koffie gehad en bij Barneveld merk ik dat de koffiebehoefte begint aan te dringen. De Garmin en de waterflessen worden ook steeds leger. Waar was dat leuke dorpje ook al weer met die lekkere koffie. Bordje Renswouden, 5 km. Ja, Renswouden. Mooi middeleeuws dorpje, goede cappuccino, lekkere punt appeltaart. 3 km. Ik zie een extra grote cappuccino met een hele appeltaart. 1 km. Inmiddels heb ik visioenen van enorme emmers schuimende cappucci met bergen dampende appeltaart. Dan de telleurstelling. Renswoude is een nikszeggend nieuwbouw gehucht met eigenlijk niks. Helemaal niks. Pas in Amerongen kan ik aanschuiven voor een paar heerlijke koppen cappuccino, appeltaart, vers water en verse stroom.
Naast mij zit een ouder echtpaar van dik in de 70 geïnteresseerd te kijken en even later ben ik met de man in gesprek. “Ja, Trek… mooie fietsen. Ik rijd zelf een Trek mountainbike”. Als de Garmin vol genoeg en ik weer weg ga, staat de man ook op en strompelt moeizaam naar de deur. Hij is slecht ter been, kan nog net zonder stok lopen, maar mountainbiken lukt op zijn eigen niveau klaarblijkelijk nog prima. Blijkbaar kun je dat erg lang volhouden.
Dan kom ik door Buren. Aha, dat was dus dat mooie dorpje met die lekkere koffie. Langzaam wordt het donker en ik nader Tilburg. De dorpen zijn gevuld met carnaval vierende lallende, zingende, papier gooiende, feestgangers waar ik me tussendoor moet wurmen. Gilze is net iets verder dan ik dacht, terwijl ik mezelf al had verteld dat de laatste kilometers altijd het langst zijn. Maar ze zijn NOG langer dus. Na 280km kom het Van der Valk Hotel in zicht. Ver genoeg voor vandaag. Dat laatste stukje naar Leuven komt morgen wel. De trui kan weg, het is droog gebleven.
Arnoud Thuss
Gepubliceerd op: 13 maart 2019 om 15:06 uur.8 Berichten
8 reacties
Prachtig, bijna jaloers
Dat is nog eens een voorjaarsklassieker!
Prachtig verhaal Arnoud. En een behoorlijke afstand in de eerste lentedagen. Nederland is altijd een prachtig land om doorheen te fietsen. Ondanks de wind :-).
Mooi verslag Arnoud, fijn om te lezen.
Mooi verhaal Arnoud! En wat een afstand. Super.
Goed plan.
Sterk verhaal.
Nou ja , een ontzettend goed wielerverhaal, goed om dit van je te weten.
Ben niet zo’n Stravist, misschien stond dit ook wel op Strava maar ik lees het liever zo.
Held van de dag dus .
Wie woont er ook alweer in Leuven. Liedje van de lagere school. He mafkees, mooi verslag maar ik mis de verplichte foto. Is dit gevoel van vrijheid, dacht het wel.
Je hebt gelijk. Ik heb er even een foto bijgezet!